پنج خودرویی که طراحی بیرونی آنها ابتدا برای برندهای دیگری انجام شده بود

طراحان اغلب با اهدافی ابتدایی دست به طراحی یک خودرو می‌زنند که در این بین تمایز خودرو از محصولات دیگر برندها و به نحوی خوانایی آن با اصالت و نام و نشان برند مورد نظر، در اولویت قرار دارد؛ به شیوه‌ای که مثلاً با برداشتن لوگوی مرسدس بنز از روی بیشتر خودروهای این برند، هنوز هم بنزبودن خودرو قابل حدس است.

در این بین ولی هستند خودروهایی که به دست طراحان برای یک برند ویژه ترسیم می‌شوند، ولی به هر جهت به دست برند دیگری عرضه می‌شوند. دلایل گوناگونی در این پروسه دخیل است که در این بین نپسندیدن طرح ذکر شده به دست مدیران آن برند را باید اصلی‌ترین موضوع دانست.

از جگوار تا استون مارتین

جگوار از پایان دهه ۶۰ میلادی قصد داشت جانشینی ویژه برای مدل E Type بسازد که در آخر در میانه دهه ۷۰، مدل XJS بدین منظور روانه بازار شد. ولی عدم ارتباط این دو خودرو از همان زمان مورد انتقاد بود و به همین علت، جگوار تصمیم گرفت جانشین XJS ارتباط بیشتری با E Type داشته باشد. نخستین طرح این جانشین احتمالی در سال ۱۹۷۸ به دست پینین فارینا رونمایی شد. این طرح بعدها پایه و اساس جانشین XJS در اوایل دهه ۸۰ شد. ولی طرح ذکر شده که به دستیان کالوم ترسیم شده بود، به مدل بعدی استون مارتین یعنی DB7 تبدیل شد! بدین سبب اینگونه طرح ایتالیایی جانشین یک مدل جگوار از دهه ۷۰، به یک استون مارتین در ابتدای دهه ۹۰ میلادی بدل شد.

از لامبورگینی تا Cizeta

مارچلو گاندینی یکی از مطرح‌ترین طراحان تاریخ صنعت خودرو است که در پایان دهه ۸۰ میلادی طرح‌های عجیب و غیرقابل هضمی برای خودروهای سوپراسپرت در سر می‌پروراند. در این بین اکثر پروژه‌های او با تغییراتی پایه‌ای روانه خط تولید شدند که لامبورگینی دیابلو و بوگاتی EB110 از جمله آنها هستند که به ترتیب به دست تیم طراحان آمریکایی کرایسلر (مالک وقت لامبورگینی) و معمار کارخانه بوگاتی دستکاری شدند. هر دو مورد با انتقادات گاندینی رو به رو شد، ولی وی در اقدامی جالب، طرح اولیه دیابلو را با کمی تغییرات به کمپانی تازه تأسیس Cizeta فروخت تا در آخر به خودرو V16T بدل شود. فرم ویژه شیشه کناری و چهار چراغ مخفی شونده این خودرو از جمله عناصر گمشده دیابلو هستند.

از زانتیا تا اسپرو

خیلی از هموطنان در خصوص ارتباط ظاهری دوو اسپرو و سیتروئن زانتیا کلیاتی می‌دانند؛ با این حال خیلی‌ها از اصل ماجرا جزئیات زیادی نمی‌دانند. در پایان دهه ۸۰ میلادی که استودیو برتونه طرح اولیه محصول بعدی سیتروئن یعنی زانتیا را به این گروه خودروسازی تقدیم کرد، طرح اولیه مورد پسند قرار نگرفت و برتونه در آخر طرح دیگری را برای این خودرو پیشنهاد داد. طرح اولیه زانتیا ولی مورد توجه مدیران دوو قرار گرفت که در آن زمان قصد داشتند یک سدان متوسط را به بازار عرضه کنند. بدین سبب طرح اولیه زانتیا با تغییراتی به مدل بعدی دوو یعنی اسپرو بدل شد. بدین سبب ارتباط ظاهری این دو خودرو خیلی بی علت نیست.

از مرسدس تا رولزرویس

پینین فارینا از اواسط دهه ۵۰ سودای همکاری با مرسدس بنز را در سر می‌پروراند. در این بین ولی دو طرح جالب در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی صورت گرفتند که نخستین طرح از هم پاشید پاگودا و دومی یک کوپه ویژه بر پایه پلت فرم کلاس اس W108 بود. پینین فارینا امید داشت تا خصوصاً طرح دوم مورد توجه مرسدس بنز قرار گیرد، ولی این اتفاق رخ نداد و فقط یک نمونه با این شمایل تولید شد. در عوض این طرح پایه و اساس سه طرح آتی پائولو مارتین قرار گرفت که معروف‌ترین آنها رولزرویس کامارگ است؛ کوپه‌ای عجیب و ویژه که در دهه ۷۰ میلادی گران‌ترین خودرو صفرکیلومتر دنیا بود.

از فیات تا دوو

جیورجتو جیوجیارو در اواسط دهه ۹۰ تصمیم داشت تا بازار خودروهای کوچک شهری را به صورت کامل دگرگون کند. نخستین تلاش استودیو او یعنی ایتال دیزاین در سال ۱۹۹۲ در نمایشگاه تورین با نام Cinquecento Lucciola رونمایی شد. این خودرو به فیات و برای جانشینی مدل Cinquecento پیشنهاد شد، ولی این شرکت خودروسازی آن را نپذیرفت و به جای آن دوو طرح را خرید. طرح اولیه با تغییراتی کلی تبدیل به نخستین خودرو کوچک شهری دوو یعنی ماتیز شد. طرح ماتیز به قدری مورد استقبال قرار گرفت که نه تنها پایه و اساس نسل‌های بعدی این خودرو که مایه الهام خودروهای پی در پی دیگری تا به امروز بوده است.

منبع: عصرخودرو