نقد و بررسی هوندا کلاریتی ۲۰۱۸ پلاگین هیبریدی

تقریباً یک دهه از زمان رونمایی پلت فرم وولتک توسط جنرال موتورز می‌گذرد، معماری‌ای که شرکت آن زمان به عنوان "آینده معماری خودرو" از آن یاد می‌کرد. یک شاسی با چرخ‌های مجهز به موتورهای الکتریکی که از منابع مختلفی می‌توانست نیروی مورد نیاز خود را تأمین کند. جنرال موتورز هیچ موقع این کانسپت را به واقعیت تبدیل نکرد، ولی هوندا این کار را به سرانجام رسانده است. مدل جدید کلاریتی این شرکت با پیشرانه‌های مختلف شامل سلول سوختی، باتری الکتریکی و پلاگین هیبریدی وارد بازار شده است.

متاسفانه، دو مدل از این نسخه‌ها کاملاً بلا استفاده هستند. کلاریتی سلول سوختی نیروی خود را از هیدروژن دریافت می‌کند که از الان تا حتی ۱۰ سال آینده هم نمی‌توان به عنوان یک منبع سوخت قابل اطمینان به آن نگاه کرد. کلاریتی الکتریکی هم از سویی دیگر فقط حدوداً ۱۴۰ کیلومتر رنج حرکتی دارد، موضوعی که بدون شک با توجه به بازار فعلی و گزینه‌های الکتریکی دیگر موجود در آن، به هیچ وجه راضی کننده نخواهد بود.

سومین عضو خانواده، هوندا کلاریتی پلاگین هیبریدی ۲۰۱۸ نام داشته و تنها خودروی خانواده کلاریتی است که می‌توان آن را مناسب راننده‌های آمریکایی دانست. من این موضوع را طی چند روز تجربه رانندگی با خودرو کشف کرده و متوجه شدم که کلاریتی پلاگین هیبریدی، چقدر خودروی خوبی است.

قبل از ارائه توضیح در مورد این که چرا فکر می‌کنم کلاریتی پلاگین هیبریدی خودرو فوق العاده ای است، بیایید نگاهی کلی به آن بیندازیم. این خودرو یک موتور ۱.۵ لیتری ۴ سیلندر ۱۰۳ اسب بخاری و یک موتور الکتریکی ۱۸۱ اسب بخاری دارد. ترکیب طراحی آن‌ها به گونه‌ای است که موتور الکتریکی نیروی مورد نیاز چرخ‌ها را تأمین کرده و موتور بنزینی انرژی موتور الکتریکی را تولید می‌نماید. شرایط خاصی وجود دارند (مخصوصاً سرعت‌های ثابت حول و حوش ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت) که در آن‌ها، تأمین نیروی چرخ‌ها توسط موتور بنزینی به صرفه‌تر می‌شود. در این شرایط، یک کلاچ امکان آن را فراهم می‌سازد.

البته، در اکثر اوقات موتور بنزینی به لطف وجود پک باتری ۱۷ کیلووات ساعتی این خودرو، کار خاصی انجام نمی‌دهد. اگر بخواهیم مقایسه‌ای انجام دهیم، جالب است بدانید باتری تویوتا پریوس فقط ۱.۳ کیلووات ساعت ظرفیت دارد. با شارژ شدن کامل باتری، که با شارژر استاندارد تقریباً ۲.۵ ساعت زمان می‌برد و با استفاده از پریز برق خانگی به تقریباً ۱۲ ساعت زمان نیاز است، کلاریتی پلاگین هیبریدی تقریباً می‌تواند ۸۰ کیلومتر فقط با اتکا به موتور الکتریکی خود شما را جابجا کند. مانند بسیاری از آخرین مدل‌های پلاگین هیبریدی موجود در بازار، کلاریتی با تکیه بر موتور الکتریکی می‌تواند به حداکثر سرعت خود برسد، اگر چه، در این پروسه موتور بنزینی هم وارد مدار می‌شود تا در صورت وارد آوردن فشار زیاد به پدال گاز، موتور الکتریکی را کمک کند.

زمانی که ظرفیت باتری خیلی خالی می‌شود (۲ خط از ۱۲ خط باقی می‌ماند)، خودرو به صورت خودکار حالت هیبریدی را فعال می‌کند که سبب روشن شدن موتور بنزینی و تولید نیرو برای موتور الکتریکی می‌شود. از ظرفیت باقی مانده شارژ باتری به عنوان انرژی ذخیره استفاده می‌شود. زیرا موتور الکتریکی می‌توان انرژی بیشتری در مقایسه با ظرفیت تولید موتور بنزینی مصرف کند. به طور پیش فرض، اگر باتری‌ها شارژ کافی داشته باشند، کلاریتی همیشه در حالت تمام الکتریکی کار خواهد کرد. ولی راننده می‌تواند به صورت دستی حالت هیبریدی را فعال کند و از ذخیره باتری برای مواقع دیگر استفاده نماید.

در طی چند روز تجربه رانندگی من با هوندا کلاریتی پلاگین هیبریدی، عملکرد خودرو واقعاً فوق العاده و دور از انتظار من بود. تقریباً با هر یک بار شارژ کامل ۸۰ کیلومتر قادر به رانندگی بودم. البته این ۸۰ کیلومتر ترکیبی از رانندگی در سرعت کم و با توقف و حرکت‌های زیاد (بسیار خوب برای رنج حرکتی) و سواری پرسرعت در اتوبان (بسیار بد برای رنج حرکتی) بود. مسیری که من هر روز از خانه به سر کار می‌روم، یک مسیر ۳۸ کیلومتر همراه با ترافیک زیاد است. با این اوصاف، اگر من مالک یک هوندا کلاریتی پلاگین هیبریدی بودم، بدون مشکل و بدون نیاز به شارژ مجدد باتری‌های خودرو می‌توانستم هر روز سر کار رفته و دوباره به خانه بازگردم.

با فعال شدن حالت هیبریدی، سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا می‌گوید کلاریتی مصرف سوختی برابر با ۵.۳ لیتر به ازای هر صد کیلومتر در شهر و ۵.۸ لیتر در بزرگراه اعلام کرده است. البته اعدادی که من تجربه کردم در بدترین حالت ۵.۹ و در بهترین حالت ۴.۷ لیتر به ازای هر صد کیلومتر رانندگی بود. حتی در حالت شارژ هیبریدی که موتور بنزینی وظیفه شارژ دو سوم ظرفیت باتری‌ها را بر عهده می‌گیرد، من شاهد بدترین عملکرد کلاریتی از نظر میزان مصرف سوخت بودم که تا ۷.۸ لیتر به ازای هر صد کیلومتر افزایش می‌یافت. خودرویی فوق العاده! کلاریتی به قدری خوب کار می‌کند که در اولین برخورد ممکن است خیلی‌ها را شگفت زده کند.

به دلیل نیاز کم خودرو به بنزینی، کلاریتی پلاگین هیبریدی به یک باک خیلی کوچک با ظرفیتی برابر با ۲۵ لیتر مجهز شده است. سوخت گیری به همین دلیل خیلی زمان زیادی نمی‌برد و رنج حرکتی آن با یک بار پر تقریباً برابر با ۴۸۰ کیلومتر می‌باشد. این میزان رنج حرکتی برای رانندگی در شهر مناسب است. البته اگر از آن فقط برای شارژ باتری‌ها استفاده کنید، تا چند هفته نیاز به سوخت گیری دوباره نخواهید داشت. ولی اصلی‌ترین مزیت یک مدل پلاگین هیبریدی در برابر یک خودروی تمام الکتریکی توانایی آن‌ها برای سفرهای طولانی‌تر است و با توجه به این که در سفر فقط به باتری‌ها اکتفا نخواهید کرد، یک سفر جاده‌ای با کلاریتی می‌تواند شما را مجبور به سوخت گیری‌های مکرر بکند. من قبلاً تجربه این مشکل را در نسل دوم هوندا اینسایت که یک باک سوخت ۴۰ لیتری داشت تجربه کرده‌ام و باید بگویم که این موضوع می‌تواند فوق العاده آزاردهنده باشد.

من این نقدوبررسی را بدون پرداختن به یک موضوع که من را بسیار اذیت می‌کند نمی‌توانم تمام کنم: طراحی ظاهری هوندا کلاریتی. من علاقه زیادی به خودروهایی با ظاهر متفاوت از باقی مدل‌های بازار با دماغه‌های متفاوت، چراغ‌های عقب دو تکه و طراحی‌های متفاوت گلگیرها دارم، ولی استفاده از همه چنین مواردی روی یک خودرو کمی زیاده روی است. حدس من این است که هوندا می‌خواسته کلاریتی شبیه به یک خودرو از آینده باشد؛ ظاهراً، در رویای هوندا و آینده‌ای که تصور کرده، همه طراحان خودروها هنگام کار مست هستند!

طراحی کابین کلاریتی هم برخی ایرادهای خود را دارد، ولی در کل از طراحی بدنه بسیار بهتر می‌باشد. استفاده از برخی تزئینات داخل کابین البته عجیب و غریب به نظر می‌رسد. از آن جمله مثلاً به استفاده از تریم چوبی در بخش بالایی داشبورد و پارچه شبیه چرم جیر در قسمت پایینی می‌توانیم اشاره کنیم. ولی به طور کلی، ظاهر کابین این خودرو خوب بوده و حس و حال خوبی به سرنشین می‌دهد. در ردیف عقب صندلی‌ها فضای سرنشین بسیار خوب است، ولی سرنشین‌های بالای ۱۹۰ سانتی متر قد ممکن است از نظر فضای سر کمی اذیت بشوند. طراحی کنترل‌های سیستم صوتی و تهویه بسیار خوب و منطقی بوده، اگر چه کلاریتی به سیستم نه چندان خوب هوندا استریو مجهز است که به جای دکمه ولوم، از تاچ پد استفاده می‌کند. صندوق عقب خودرو هم اصلاً خوب نیست. فضای آن هم کوچک می‌باشد و هم کف آن به طرز عجیب و غریبی زاویه دار است.

رانندگی با کلاریتی لذت بخش است. سواری با آن یک حس و حال سبک و چالاکی دارد که به نوعی می‌توان آن را میراث محصولات هوندا دانست. سواری آن لذت بخش و به طرز شگفت آوری ساکت و بی سروصداست؛ حداقل شخص من به خاطر تایرهای خودرو و همچنین اشتیاق اندک طراحان هوندا به استفاده از مواد عایق صدا، من انتظار صدای بیشتری داخل کابین داشتم. آرامشی که داخل خودرو است یک سورپرایز بسیار لذت بخش برای من بود.

شاید ولی مهم‌ترین چیز در مورد کلاریتی این است که خودرو، هر آن چه که قول داده را در اختیار شما قرار می‌دهد. رنج تمام الکتریکی خودرو به قدری زیاد است که کاملاً به درد بخور باشد و حالت هیبریدی مصرف سوخت بسیار خوبی دارد. این واقعیت که رانندگی با کلاریتی بسیار لذت بخش هست هم می‌تواند برای خیلی‌ها یک سورپرایز دیگر باشد. از نظر قیمتی، این خودرو تقریباً ۵ هزار دلار از پریوس پرایم گران‌تر است، خودرویی که تقریباً نصف رنج حرکتی کلاریتی را دارد و از این نظر، با شورولت ولت در یک رده قرار می‌گیرد. دیگر مدل‌های کلاریتی شاید خیلی مفید نباشند و رانندگی با آن به صرفه نباشد، ولی کلاریتی پلاگین هیبریدی از این نظر فوق العاده خوب است.

مشخصات فنی هوندا کلاریتی ۲۰۱۸ پلاگین هیبریدی

• آغاز فروش: هم اکنون
• قیمت: ۳۴ هزار و ۲۹۵ دلار مدل پایه، ۳۷ هزار و ۴۹۵ دلار مدل تست شده
• پیشرانه: ۱.۵ لیتری DOHC چهار سیلندر خطی ۱۶ سوپاپ، ۱۰۳ اسب بخار نیرو، ۱۳۴ نیوتن متر گشتاور
• موتور الکتریکی: مغناطیس دائم سنکرون، ۱۸۱ اسب بخار نیرو، ۳۱۴ نیوتن متر گشتاور
• خروجی کلی: ۲۱۲ اسب بخار
• باتری: لیتیم یونی ۱۷ کیلووات ساعتی، ۶.۶ کیلوواتی
• گیربکس: تک دنده
• نوع خودرو: ۴ در، ۵ سرنشین، موتور جلو، دیفرانسیل جلو، سدان
• مصرف سوخت: ۵.۸ لیتر در شهر، ۵.۴ لیتر در بزرگراه (به ازای هر صد کیلومتر)
• حداکثر رنج حرکتی تمام الکتریکی: ۷۵ کیلومتر
• زمان شارژ ۲۴۰ ولتی: ۲.۵ ساعت (تخمینی)
• ابعاد بدنه (طول در عرض در ارتفاع): ۴۸۹۴ در ۱۸۷۹ در ۱۴۷۳ میلی متر
• فاصله بین دو محور: ۲۷۵۰ میلی متر
• وزن: ۱۸۴۱ کیلوگرم

منبع ترجمه: مجله اتومبیل آمریکا