با دورگه‌ های دنیای خودرو آشنا شوید

یکی از بیشترین هزینه‌هایی که خودروسازان باید پرداخت کنند، طراحی و ساخت پلت فرمی تازه و در آخر عرضه یک محصول تازه است. به همین علت در اکثر مواقع خودروسازان ممکن است پروژه نیمه کاره یک خودروساز را خریداری کنند تا در هزینه‌ها صرفه‌جویی شود.

علاوه بر این، ممکن است گروه نخست دیگر قدرت تکمیل و نهایی‌کردن پروژه را نداشته باشد و به ناچار آن را واگذار کند. در این مطلب قصد داریم تا برخی از خودروهایی که به دست یک شرکت طراحی شده و به دست کمپانی دیگری راهی بازار شدند را بشناسیم.

استون مارتین DB7

استون مارتین در حالی در پایان دهه ۸۰ میلادی به دست فورد خریداری شد که شرایط پیچیده‌ای داشت و امکان طراحی خودروی جدید برایش مهیا نبود. علاوه بر این، جگوار هم در آن روزها در پی ساخت جانشین مدل قدیمی XJS بود که به دست فورد خریداری شد. مدیران فورد تصمیم گرفتند تا سرمایه‌گذاری در جگوار را معطوف به مدل‌های سدان و سوپراسپرت کرده، پروژه جانشین XJS را با کمی تغییر از جگوار به استون مارتین بدهند. حاصل کار مدل DB7 بود که توانست چهره استون مارتین را متحول کرده، ادامه حیات این کمپانی در قرن آینده را تضمین کند.

B Engineering Edonis

زمانی بوگاتی که تازه به حیاتی دوباره رسیده بود، در پایان دهه ۹۰ میلادی ورشکست شد، عده‌ای از مهندسان سرشناس ایتالیایی این گروه، شرکت B Engineering را تأسیس کردند و پروژه نمونه بهبودیافته مدل EB110 را در این شرکت جدید پیگیری کردند. درآخر خودروی نهایی در پایان قرن بیستم با نام آدونیس رونمایی شد. این خودرو دیفرانسیل عقب بوده، موتور آن هم نمونه بهبودیافته پربازده EB110 بود. بدین سبب می‌توان آدونیس را حاصل پروژه‌ای دانست که در بوگاتی کلید خورد، ولی به دلیل ورشکستگی نیمه‌کاره رها شد.

مرسدس بنز SLS AMG

تصور اینکه مرسدس بنز SLS به عنوان یک سوپراسپرت خوش قلق، دستپخت مرسدس نباشد، کمی سخت است. ولی در حقیقت مهندسان AMG در اوایل دهه پیش، مشغول همکاری با مهندسان کرایسلر و داج بودند تا نسل تازه داج وایپر را در نهایت در اوایل دهه گذشته معرفی کنند. پلت‌فرم وایپر پیش رو به دست مهندسان آمریکایی طراحی شده، مهندسان AMG هم در بهبود آن نقشی مهم را ایفا کردند. ولی ورشکست شدن کرایسلر در کنار قطع همکاری دایملر و این کمپانی، موجب شد تا پروژه در دستان AMG بماند و مهندسان این بخش از مرسدس، در نهایت برپایه آن SLS را بسازند.

ام جی SVR

در پایان دوران حیات برند دتوماسو بود که مدل تازه‌ای با نام منگوستا راهی بازار شد. این رودستر کوچک و سبک، از موتور ۵ لیتری فورد بهره می‌برد. به دلیل شرایط نابسامان دتوماسو، این پروژه به کمپانی تازه تأسیسی به نام Qvale سپرده شد که در حقیقت به دست یکی از نمایندگی‌های سابق دتوماسو اداره می‌شد. ولی Qvale هم چندان دوام نیاورد و پروژه به دست ام جی خریداری شد که برای بهبود اعتبارش، قصد تولید یک محصول اسپرت داشت. در آخر این خودرو با طراحی تازه و کمی تغییرات، با نام MG SVR راهی بازار شد، اگر چه تیراژش خیلی کم بود.

پژو ۳۰۹

کمپانی روتس (پدر معنوی پیکان) انگلستان در پایان دهه ۶۰ به دست کرایسلر خریداری شد و سپس در اواخر دهه ۷۰ میلادی به پژو رسید. در این بین پژو تصمیم گرفت تا برند تالبوت را احیا کند و محصولات آتی روتس را با این اسم روانه بازار کند. در اواسط

دهه ۸۰ میلادی بود که تالبوت پروژه محصولی خیلی مدرن با طراحی فضایی را کلید زد که قرار بود با نام سولارا روانه بازار شود. بسته شدن برند تالبوت در دهه ۸۰ ولی موجب شد تا پژو آن را با تغییراتی با نام ۳۰۹ روانه بازار کند.

پورشه ۹۲۴

پورشه یک بار مدل ۹۱۴ را با همکاری فولکس واگن طراحی کرد و در آخر به بازار فرستاد تا سابقه تکمیل پروژه یک خودروساز دیگر را در رزومه داشته باشد. ولی در دهه ۷۰ آئودی به سراغ پورشه آمد تا در پروژه ساخت خودرو اسپرت پیشرانه جلو این کمپانی، سهیم باشد. ولی این دفعه آئودی به علت مشکلات مالی تصمیم گرفت تا پروژه را رها کند. پورشه تمامی بخش‌ها را نهایی کرد تا در آخر مدل ۹۲۴ از دل آن پروژه بیرون بیاید.

رنو اسپیس

رنو اسپاس بدون تردید یکی از مهم‌ترین خودروهای تمام تاریخ است، چراکه موجب شد تا تعریف همگانی از خودرو خانوادگی، برای همیشه دگرگون شود. ولی این خودرو در حقیقت نه به دست مهندسان رنو، که به دست مهندسان کمپانی ماترا طراحی شد. ماترا در آن زمان وضع مالی خوبی نداشت و به طوری غیرمستقیم زیر نظر پژو بود. پس از آنکه رنو همکاری گسترده‌ای را با این کمپانی شروع کرد، نظر مدیران رنو به پروژه مینی ون خانوادگی ماترا جلب شد و تصمیم گرفتند تا برخلاف پژو که این طرح را جدی نگرفته بودند، آن را با نام اسپاس بسازند.