پژوهشگران ایرانی روش سبزی را برای تولید کاتالیست‌ها ارائه کردند

محققان دانشگاه جیرفت و پیام نور کرمان نوعی نانوکاتالیست بر پایه‌ گیاهان دارویی را تولید کردند که در صنایع شیمیایی و خودروسازی کاربرد دارد.

بخش زیادی از کاتالیست‌های صنایع تولید مواد شیمیایی از خارج وارد می‌شود که این موضوع باعث خروج ارز از کشور خواهد شد. ازاین ‌رو تولید داخلی کاتالیست‌ها می‌تواند صرفه ‌جویی ارزی چشمگیری در پی داشته باشد.

در این راستا پژوهشگران دانشگاه جیرفت روش سبزی را برای تولید کاتالیست‌ها ارائه کردند.

دکتر آتنا نعیمی، عضو هیأت علمی دانشگاه جیرفت گیاهان خودرو را یکی از عوامل ایجاد هزینه‌ های اضافی و صدمه به محصولات کشاورزی دانست و یادآوری کرد: از این رو در این تحقیق تلاش کردیم با استفاده از گیاهان خودرو یک نوع کاتالیست را برای صنایع شیمیایی تولید کنیم.

وی ادامه داد: استفاده از یک منبع طبیعی برای استخراج سلولز به ‌عنوان پایه‌ کاتالیست علاوه بر کاهش قابل‌ توجه هزینه‌های سنتز، کاهش آلودگی زیست ‌محیطی را به دنبال دارد.

وی کاتالیست سنتز شده را قابل بازیافت دانست، ضمن آنکه از فعالیت و گزینش ‌پذیری بسیار بالایی برخوردار است.

نعیمی با ذکر اینکه این مطالعات در دو فاز انجام شده ‌است، خاطرنشان کرد: در فاز نخست یک میکروکامپوزیت حاوی نانو ذرات نقره بر پایه‌ سلولز طبیعی برای تبدیل الکل‌ها به آلدئیدها و کتون‌ها سنتز و در فاز دوم با حرارت ‌دهی این میکروکامپوزیت در حضور یک گونه گیاه دارویی، یک نانوکامپوزیت متشکل از اکسید مولیبدن و نقره سنتز شد که کاربردهایی در صنایع خودروسازی خواهد داشت.

این محقق با اشاره به جزییات اجرای این تحقیق گفت: در مرحله‌ نخست میکروبلورهای سلولز از گیاه خودروی گلرنگ استخراج و یک ترکیب شیف بیس از مولیبدن (MoSMC@MC) بر روی آن تثبیت شد. در ادامه بیوپلیمر (Ag/MoSMC@MC) در حضور عصاره‌ "لوبیای درختی" به دست آمد.

وی با ذکر اینکه بیوپلیمر تولید شده توسط روش‌های مشخصه‌یابی میکروسکوپی و طیف‌ سنجی مورد بررسی قرار گرفت، اظهار کرد: بعد از بررسی‌های مربوط به مشخصه‌یابی، عملکرد کاتالیستی آن ارزیابی شد. در آخر کاتالیست استفاده شده تحت شرایط دمای بالا تجزیه شده و نانوکامپوزیت MoO3/Ag حاصل شد.

بر اساس اعلام ستاد نانو، این تحقیق از طرف دکتر آتنا نعیمی عضو هیأت علمی دانشگاه جیرفت و دکتر سید ضیاء محمدی و اسما سدری عضو هیأت علمی و دانش‌آموخته‌ مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور کرمان، اجرایی و نتایج آن در مجله‌ Carbohydrate Polymers با ضریب تأثیر ۵.۱۵۸ منتشر شد.