چگونه با یک خودروی مجهز به ایربگ رانندگی کنیم

اگر شما یک مدل خارجی مدل ۹۸ به بالا داشته باشید، احتمال این که خودروی شما مجهز به دو ایربگ جلو باشد بسیار بالاست. ایربگ ها یکی از امکانات ایمنی خودروها هستند که از آسیب دیدن سرنشین‌ها جلوگیری می‌کنند، یا به عبارتی دیگر، شانس آسیب دیدن آن‌ها در یک تصادف را کاهش می‌دهند.

ایربگ را به طور ساده می‌توان یک قطعه انفجاری معرفی کرد. سیستم ایربگ در یک خودرو از قطعات مختلفی شامل موارد زیر تشکیل شده است:

• سنسور ضربه
• ماژول کنترل ایربگ
• خود ایربگ
• قطعه باد کننده
• سیم کشی

زمانی که یک خودرو تصادف می‌کند، سنسورهای ضربه شدت تصادف را اندازه گیری می‌کنند. برای این که یک ایربگ فعال شود، میزان ضربه باید معادل برخورد با یک جسم یا شیء سخت، با سرعت بین ۱۵ تا ۲۵ کیلومتر بر ساعت باشد. اگر شما به یک جسم در حال حرکت مانند خودرو برخورد کنید و بخشی از نیرو، توسط خودروی مقابل جذب شود، سرعت تصادف باید بیشتر از اعداد مذکور باشد تا ایربگ های خودرو فعال شوند.

زمانی که یک ایربگ فعال می‌شود، در یک بیست و پنجم ثانیه، کیسه هوا از حالت خالی پشت یک کاور پلاستیکی باد می‌شود، زمانی که سریع‌تر از یک چشم به هم زدن است. ایربگ با سرعت تقریباً ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت باد می‌شود. قطعه بادکننده ایربگ از یک واکنش شیمیایی میان سدیم آزید و پتاسیم نیترات برای تولید یک انفجار آنی گاز نیتروژن برای باد کردن ایربگ استفاده می‌کند.

به ایربگ ها معمولاً ایربگ های SRS هم گفته می‌شود و این عبارت را شاید بارها داخل خودروهای مختلف دیده‌اید. SRS مخفف Supplemental Restraint System، به معنی سیستم محافظت تکمیلی است. این اسم از آن جا می‌آید که ایربگ ها به عنوان تنها شیوه محافظت از سرنشین در زمان وقوع یک تصادف طراحی نشده‌اند. طراحی ایربگ به گونه‌ای است که محافظت ارائه شده توسط سیستم اصلی ایمنی شما (کمربند) را بهتر بکند.

به دلیل سرعت فوق العاده بالای باد شدن ایربگ، این قطعه می‌تواند در صورت رعایت نکردن برخی موارد، آسیب‌های شدیدی به سرنشین وارد کند. در این مطلب، شما را با نحوه رانندگی با یک خودروی مجهز به ایربگ آشنا خواهیم کرد.

قسمت اول: کمربند ایمنی را همیشه ببندید

قدم اول: همیشه کمربند ایمنی خود را ببندید. مهم نیست سفر شما کوتاه است یا بلند، حتماً کمربند ایمنی خود را همیشه ببندید.

بیشتر تصادف‌ها معمولاً در فاصله بسیار اندک باقیمانده تا مقصد یا اوایل شروع رانندگی اتفاق می افتند، از این رو میزان مسافتی که رانندگی خواهید کرد اینجا اصلاً مهم نیست.

قدم دوم: کمربند ایمنی را طوری ببندید که احساس ناراحتی نکنید. کمربند ایمنی را طوری تنظیم کنید که بخش از کمربند که معمولاً روی شانه قرار می‌گیرد، استخوان ترقوه را اذیت نکند.

اگر کمربند ایمنی گردن شما را اذیت می‌کند یا از روی شانه شما سر می‌خورد، ارتفاع صندلی یا کمربند را طوری تنظیم کنید تا بخش مذکور روی استخوان ترقوه قرار بگیرد.

قدم سوم: کمربند ایمنی قسمت ران را روی لگن خود قرار دهید. اگر قسمت پایینی کمربند مثلاً روی شکم قرار بگیرد، می‌تواند در صورت وقوع تصادف آسیب زیادی به شما برساند.

قدم چهارم: شلی کمربند ایمنی خود را بگیرید. کمربند ایمنی شما هرگز نباید روی ران یا روی شانه شما شل باشد.

شل بدون کمربند می‌تواند منجر به لیز خوردن شما زیر کمربند یا حرکت بیش از حد بدن شما به جلو شود که هر دو حالت، سبب رسیدن آسیب‌های جدی به شما هنگام وقوع تصادف خواهد شد.

قسمت دوم: موقعیت بدن خود را تنظیم کنید

چه شما راننده باشید یا سرنشین، نشستن صحیح روی صندلی می‌تواند به میزان قابل توجهی احتمال آسیب رسیدن به شما را در هنگام باز شدن ایربگ ها کم کند.

قدم اول: فضای کافی بین خود و ایربگ را حفظ کنید. صندلی خودرو را طوری تنظیم کنید که حداقل ۲۵ سانتی متر بین شما و ایربگ های جلو فاصله وجود داشته باشد.

به عنوان راننده، فاصله شما زمانی مناسب است که با یک خمیدگی اندک در آرنج‌ها، دستان شما به راحتی روی دو سمت فرمان قرار می‌گیرد.

قدم دوم: فرمان را در موقعیت ساعت ۹ و ۳ بگیرید. قرار دادن دست‌ها در حالت ۱۰ و ۲ می‌تواند حتی در صورت باز شدن ایربگ، سبب آسیب رسیدن به بازوهای شما شود.

قدم سوم: صاف بنشینید. روی صندلی کاملاً صاف بنشینید، به گونه‌ای که کمر کاملاً صاف و باسن شما کاملاً داخل صندلی جای گرفته باشد.

اگر پشت فرمان با حالت قوز کرده بنشینید، موقعیت بدن شما به ایربگ نزدیک‌تر می‌شود و ممکن است در صورت بروز تصادف، آسیب بیشتری در مقایسه با شرایطی که بدن شما در حالت درست قرار دارد ببینید.

قسمت سوم: سرنشین‌های کوچک را در ردیف صندلی عقب جای دهید

قدم اول: همیشه از کودکان بخواهید روی صندلی‌های عقب بنشینند: کودکان زیر ۱۲ سال سن همیشه باید در ردیف صندلی عقب نشسته و کمربند ایمنی خود را ببندند.

در یک تصادف، کودکانی که روی صندلی‌های جلو نشسته‌اند، در صورت باز شدن ایربگ می‌توانند آسیب‌های شدیدی ببینند. به همین دلیل است که ردیف صندلی‌های عقب ایمن‌ترین جا برای آن‌ها داخل یک خودرو محسوب می‌شود.

قدم دوم: وزن سرنشین جلو را مد نظر قرار دهید. اگر وزن سرنشین جلو کمتر از ۳۸ کیلوگرم باشد، ممکن است در یک تصادف، ایربگ جلوی او باز نشود.

تقریباً همه خودروها یک سیستم دسته بندی سرنشین دارند که حداقل وزن سرنشین جلو داخل آن وجود دارد.

اگر سرنشین جلو وزنی کمتر از ۳۸ کیلوگرم داشته باشد، سیستم ایربگ برای جلوگیری از آسیب رسیدن به سرنشین، ایربگ جلوی سرنشین را غیرفعال می‌کند.

نکته‌ای که باید به آن توجه کرد: در مورد پیکاپ تراک های تک کابین که صندلی عقب ندارند، معمولاً یک سوئیچ برای خاموش کردن ایربگ سرنشین، در صورت نشستن کودک در صندلی جلو وجود دارد. به محض این که دیگر کودکی روی صندلی جلو ننشسته بود، سریعاً باید دوباره ایربگ جلو فعال شود.

ایربگ ها یک قطعه ایمنی فوق العاده هستند که برای جلوگیری از آسیب رسیدن به سرنشین هنگام رانندگی طراحی شده‌اند. برای کاهش احتمال آسیب، همیشه به صورت درست روی صندلی بنشینید و از کمربند ایمنی، همیشه داخل خودرو استفاده نمایید.

اگر متوجه مشکلی در ایربگ های خودرو شدید یا به هنگام روشن بودن چراغ ایربگ، حتماً با مراجعه به مکانیک یا نمایندگی خودروی خود، نسبت به رفع مشکل اقدام نمایید.

منبع ترجمه: وب سایت YourMechanic