رودستر الکتریکی Longbow

سال‌هاست که شاهد شکل‌گیری مفهومی خاص از آینده خودروهای اسپرت برقی بوده‌ایم: خودروهایی شیک، کاملاً بی‌صدا، خودران (Autonomous)، و با آنقدر باتری که وزنشان به اندازه یک کامیون سنگین باشد! اما ناگهان، لانگ‌بو اسپیدستر (Longbow Speedster) مثل یک اختلال در شبیه‌سازی خودروهای برقی (EV) از راه می‌رسد و می‌گوید: "اگر به جای فناوری، به دنبال تفریح و لذت باشیم چه؟" این شاید بهترین راه برای رفع خستگی عمومی از خودروهای الکتریکی باشد.

این خودرو صرفاً یک نمایشگاه فناوری (Tech Showcase) در قالب اتومبیل نیست؛ بلکه یک خودرو است که اتفاقاً با انرژی الکتریکی کار می‌کند. یک رودستر برقی سبک‌وزن، مینیمالیستی، و بدون هیچ عذرخواهی‌ای با حس و حال رانندگی "آنالوگ" (Analog Feeling) طراحی شده است. این خودرو همان‌قدر که در جاده‌های پرپیچ‌وخم (Twisty B-Road) جای دارد، می‌تواند رؤیای یک مدیرعامل فناوری درباره "رانندگی ناب" (Pure Driving) را برآورده کند.

لانگ‌بو حرف نزد، فقط ساخت

بله، این خودرو درست سر بزنگاهی از راه رسید تا توجهات را از آن میلیاردر رؤیاپرداز مشهور بدزدد؛ کسی که سال‌ها پیش وعده یک سوپراسپرت برقی را داد و همچنان دکمه "به زودی می‌آید" (Coming Soon) را فشار می‌دهد، طوری که انگار یک مِم (Meme) است! در حالی که ایلان ماسک (Elon Musk) همچنان عرضه رودستر نسل بعد (Next-Gen Roadster) را شبیه به یک موجود فضایی خیالی (Vaporware) به تعویق می‌اندازد، لانگ‌بو بی‌سروصدا کاری غیرقابل تصور کرد: آن را واقعاً ساخت! و سپس با آن در جاده‌های واقعی، با تایرهای واقعی، رانندگی کرد. آن هم در شش ماه.

می‌توانید حس کنید که چگونه فضای مجازی از تعجب خشکش زده و به دنبال آن، سکوتی طولانی و خجالت‌آور، در سیلیکون ولی (Silicon Valley) حکم‌فرما شده است.

شش ماه تلاش فشرده: از طراحی تا آسفالت

شرکت‌های خودروسازی معمولاً چنین کاری نمی‌کنند. آن‌ها مدام ایده‌ها را تکرار می‌کنند (Iterate)، در کمیته‌ها تأییدیه می‌گیرند و جلسات پاور پوینت (PowerPoint) برگزار می‌کنند. لانگ‌بو هیچ‌کدام از این کارها را انجام نداد. در عوض، با سرعتی حرکت کرد که برای تولیدکنندگان سنتی (Legacy Manufacturers) تقریباً بی‌ادبانه به نظر می‌رسد و صادقانه بگویم، برای هر شرکتی که نیم دهه است قول "خودروی برقی اسپرت به‌زودی" را می‌دهد، کمی خجالت‌آور است.

مشخصات کلیدی طراحی:

• وزن: این اسپیدستر تنها ۸۸۵ کیلوگرم (۱,۹۵۱ پوند) وزن دارد. این تقریباً نصف وزن یک پورشه تایکان (Taycan) است، یا به‌اندازه وزن یک درب کاملاً پر از تجهیزات سایبرتراک (Cybertruck) به نظر می‌رسد!
• داشبورد مینیمال: خبری از صفحه نمایش‌های لمسی غول‌پیکر، منوهای بی‌پایان یا دستیار هوش مصنوعی (AI Assistant) که شما را به مدیتیشن دعوت کند، نیست.
• تمرکز خالص: فقط یک باتری، یک موتور، و نوعی تمرکز رانندگی که برای "زنده" حس شدن، نیازی به به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری از راه دور (Over-The-Air Updates) ندارد.

تجربه رانندگی: انرژی رودسترهای بریتانیایی

حس رانندگی با لانگ‌بو را تصور کنید: انرژی کلاسیک رودسترهای بریتانیایی که با مهندسی مدرن خودروهای برقی فیلتر شده است. این خودرو سقف ندارد و گاهی حتی شیشه جلو هم ندارد. این ون شما را ناز و نوازش نمی‌کند؛ بلکه شما را به چالش می‌کشد. در سرعت بالا، هوا "به آرامی از روی کابین عبور نمی‌کند"، بلکه محکم به صورت شما می‌کوبد و از شما می‌پرسد که آیا عینک ایمنی خود را به همراه آورده‌اید یا خیر!

و از آنجایی که ما هنوز در دوران خودروهای برقی هستیم، شتاب‌گیری آن بسیار خشن و سریع است:

توجه: برد مسافتی (Range) ادعا شده حدود ۴۴۲ کیلومتر است، اما این عدد بستگی به میزان "اراده شخصی" شما برای فشردن پدال گاز دارد!

مخاطب هدف کیست؟

این خودرو برای کسانی که فقط به دنبال اعداد و ارقام در صفحات گسترده (Spreadsheet Drag Racers) یا آینده‌نگران سفته‌باز (Meme Stock Futurists) هستند، ساخته نشده است. این خودرو برای رانندگانی است که از تجربیات بیش از حد پردازش‌شده و تحت سلطه نرم‌افزار خسته شده‌اند. این خودرو برای کسی است که رونمایی رودستر ۲۰‍17 را تماشا کرد و حالا مانند یک پنیر مرغوب، در حال انتظار برای عملی شدن آن وعده، پیر شده است.

لانگ‌بو با دیدن این وضعیت، اساساً گفت: "منحنی گشتاور ما را بگیرید و نگه دارید."

موازنه‌ها (Trade-Offs)

البته که شما با خرید این خودرو، در برابر محافظت در برابر آب و هوا، خدمات پس از فروش نمایندگی‌ها (Dealership Safety Nets) و راحتی خودروهای جریان اصلی (Mainstream Comfort) تا حدودی کوتاه می‌آیید. این یک بازار خاص و ویژه (Niche) است و با افتخار هم همین‌طور است. یک اسپیدستر برقی با تولید محدود، مانند یک لباس مد سفارشی (Automotive Couture) است، نه یک فشن پرفروش در بازار انبوه.

اما در حالی که دیگران با پخش زنده، خودروهای مفهومی را به نمایش می‌گذارند و وعده ارسال می‌کنند، لانگ‌بو صرفاً یک خودروی کامل و نهایی را به جایی برد که معمولاً پر از هیاهو و هایپ (Hype) است.

داستان بزرگتر

اسپیدستر لانگ‌بو، با بدنه‌ای که از آلومینیوم (Aluminum) تراشیده شده، دارد یک داستان جدید را حکاکی می‌کند و به صنعت یادآوری می‌کند که باید سبک‌تر، ساده‌تر و متصل‌تر به جاده باشید. این خودرو به ما یادآور می‌شود که برقی بودن لزوماً به معنای یک شیء یکپارچه فناوری (Monolithic Tech Object) که روی چرخ‌ها حرکت می‌کند، نیست.

رودستر ماسک شاید روزی عرضه شود. ممکن است سریع‌تر، شیک‌تر، مجهز به پیشرانه‌های موشکی (Rocket Thrusters) و نمایشگر دوج‌کوین (Dogecoin) روی داشبورد باشد. اما در حال حاضر چطور؟ این شرکت نوپای کوچک بریتانیایی، از آن میلیاردر سبقت گرفت و به هدف زد.

منبع ترجمه: autoblog