معرفی TBug، آفرودر ۱۴۹ هزار دلاری !

خودروهای اسپرت مدرن، با قابلیت‌های سرسام‌آور خود، دیگر در سرعت‌های پایین و جاده‌های عمومی پر ترافیک، آن لذت سابق را به راننده نمی‌دهند. مرزهای عملکردی ماشین‌هایی مانند پورشه ۹۱۱ (Porsche 911) و بی ام‌ و M5 (BMW M5) آنقدر بالا رفته که استفاده از تمام توان آن‌ها در جاده‌های ما نه ایمن است و نه منطقی. اینجاست که یک خودروی خاص با شاخص «لذت در برابر سرعت» (Fun-vs-Speed Quotient) بالا وارد میدان می‌شود.

ما در رویداد رونمایی آمریکای شمالی شرکت بریتانیایی توئیستد (Twisted)، که امسال ۲۵ سالگی خود را جشن گرفت، فرصتی برای رانندگی با یک خودروی متفاوت پیدا کردیم: TBug. این خودرو، با قیمت نجومی ۱۴۹,۰۰۰ دلار برای یک فولکس‌واگن بیتل، تجسم مدرن و لوکسی از فولکس‌واگن باجا باگ (Volkswagen Baja Bugs) دهه ۱۹۶۰ است.

فلسفه ساخت: بازگشت به رانندگی اصیل

طراحان و مهندسان خودرویی به خوبی می‌دانند که رانندگی مفرح، لزوماً به معنای شتاب صفر تا صد ثانیه‌ای یا سرعت سرسام‌آور نیست. در واقع، لذت واقعی در «حالت جریان» (Flow State) است؛ یعنی لحظه‌ای که راننده کاملاً با ماشین و مسیر همگام می‌شود و از کنترل خودرو در مرزهای توانایی آن لذت می‌برد. این همان جایی است که خودروهای قدیمی‌تر و با توان کمتر، مانند مزدا میاتا (Mazda Miata)، برتری خود را حفظ می‌کنند.

TBug دقیقاً برای همین فلسفه ساخته شده است:

1. برتری در سرعت پایین: این خودرو با لاستیک‌های آفرود نرم، میزان بازی زیاد سیستم تعلیق (Suspension Travel) و توانی دو رقمی، یکی از بالاترین سطوح «لذت در برابر سرعت» را دارد.
2. ایده‌آل برای زیرساخت‌ها: برای جاده‌های پر پیچ و خم و پر دست‌انداز که در آن‌ها امکان سرعت بالا وجود ندارد، یک باجا باگ ممکن است بهترین پاسخ به این سؤال باشد: «بهترین ماشین برای رانندگی با سرعت ۶۵ کیلومتر در ساعت چیست؟»

میراث یک قهرمان بیابان: باجا باگ

باجا باگ یک نماد در فرهنگ خودرویی کالیفرنیای جنوبی است. این سبک از دل فرهنگ کیت‌کارها (Kit Cars) و کابریولت‌های شنی (Dune Buggy) دهه ۶۰ ظهور کرد. باجا باگ‌ها با برش سپرهای جلو و عقب، گلگیرهای عریض (Flared Fenders) و لاستیک‌های درشت آفرود (All-Terrain Tires)، فولکس‌واگن بیتل دوست‌داشتنی را به یک ماشین عصیانگر و هدفمند تبدیل کردند.

بسیاری از این خودروها موتور چهار سیلندر تخت هوا خنک عقب خود را به طور کامل در معرض دید قرار می‌دهند. جالب است بدانید که تا سال ۲۰۱۷، فولکس‌واگن ادعا کرد که خودروهای مبتنی بر بیتل بیش از هر مدل دیگری در مسابقه استقامتی سخت و معروف باجا ۱۰۰۰ (Baja 1000) پیروز شده‌اند.

توئیستد: از دیفندر تا باجا باگ

توئیستد، شرکت بریتانیایی مشهوری است که بنیان‌گذار آن، چارلز فاسِت (Charles Fawcett)، دو دهه پیش با تمرکز بر ارتقا و بهبود لندرور دیفندر (Land Rover Defender) به شهرت رسید. فلسفه توئیستد این است: بازسازی و بهبود خودروهای کلاسیک بدون از بین بردن اصالت و شخصیت خشن آن‌ها.

فاسِت که از کودکی شیفته تصاویر باجا باگ‌ها بر روی دیوار اتاق خواهرش بود، اکنون آن رؤیا را در قالب خط تولید «پروژه‌های ویژه» (Special Projects) خود محقق کرده است.

امضای توئیستد در جزئیات

توئیستد به دقت و وسواس در جزئیات شهرت دارد. تمرکز آن‌ها بر ساخت خودروهایی است که به نظر استاندارد کارخانه‌ای (Stock) یا کمی بهتر از آن می‌آیند؛ اما در زیر پوست، دارای امکانات مدرنی چون سیستم‌های سرگرمی (Apple CarPlay و Bluetooth) و سیستم صوتی پیشرفته هستند.

• به گفته راب مک‌دوگال (Rob McDougal)، مدیر فروش، تنها تنظیم دقیق بسته شدن درب یک دیفندر ممکن است ۱۲ ساعت زمان ببرد تا صدای ایده‌آل «کِلیک» به دست آید.
• هدف همیشه «بهتر از نو» است؛ به عنوان مثال، محفظه بلندگوهای زیر صندلی TBug برای جلوگیری از لرزش‌های ناخواسته کاملاً میراگر لرزش (Vibration-Damped) شده است.

توئیستد سالانه حدود ۲۵ دستگاه دیفندر بازسازی شده تولید می‌کند و اکنون با TBug (و یک مدل دیگر از سوزوکی جیمنی که در آمریکا عرضه نمی‌شود) خط پروژه‌های ویژه خود را گسترش داده است. آن‌ها قصد دارند سالانه حدود ۵ دستگاه TBug را بر اساس سفارش مشتری بسازند.

قلب تپنده TBug

TBug با استفاده از یک فولکس‌واگن بیتل قدیمی و عاری از زنگ‌زدگی (که معمولاً از غرب ایالات متحده تهیه می‌شود)، ساخته می‌شود و تماماً تحت درمان باجا قرار می‌گیرد.

مشخصات فنی مهم موتور و شاسی:

• موتور: یک پیشرانه کاملاً نو ۱۷۷۶ سی‌سی با تنفس طبیعی است که قدرتی تقریباً دو برابر مدل اصلی (حدود ۸۰ اسب بخار) تولید می‌کند.
• اجزای داخلی: شامل بشکه و پیستون‌های فورج کاری شده، میل‌لنگ فورج و متوازن شده و دو کاربراتور وبر (Weber Carburetors) است.
• سیستم تعلیق: از تعلیق با بازی بلند (Long-Travel Suspension) در هر چهار چرخ بهره می‌برد و برای پایداری بیشتر، تعلیق عقب مستقل (Independent Rear Suspension) جایگزین محور تاب‌دار اصلی (Original Swing Axle) شده است.

تجربه رانندگی: لذتی که در ۴۰ مایل بر ساعت اوج می‌گیرد

به محض باز کردن در و نشستن در خودرو، بوی چرم اعلای اسکاتلندی مشام را پر می‌کند. پس از چرخاندن کلید، موتور چهار سیلندر تخت با صدای بلند و مکانیکی روشن شده و به یک زمزمه آرام در حالت درجا کار کردن (Idle) می‌افتد.

در پیست مونتیچلو موتور کلاب (Monticello Motor Club)، جایی که سه سال پیش نویسنده با یک سدان برقی با هشت برابر قدرت TBug رانده بود، پیدا کردن ریتم با این ماشین «نو-قدیمی» چند دور طول می‌کشد.

رانندگی با TBug یک کلاس آموزشی در مورد دینامیک خودروهای موتور عقب است. به دلیل سرعت پایین، راننده برای عکس‌العمل یک فرصت اضافه دارد؛ می‌تواند انتقال وزن (Weight Transfer) را از طریق حرکت اغراق‌آمیز بدنه حس کند و قبل از اینکه لغزش تبدیل به چرخش شود، آن را کنترل کند. برخلاف برخی خودروهای موتور عقب مانند پورشه‌های قدیمی، TBug ناگهانی و غیرقابل کنترل نیست، اما اگر به آن اجازه دهید، هنگام رها کردن ناگهانی پدال گاز در پیچ، بیش‌فرمانی (Lift-Off Oversteer) را به شما نشان خواهد داد.

در نقطه‌ای از پیست، سرعت‌سنج روی ۴۰ مایل بر ساعت (معادل تقریبی ۶۴ کیلومتر بر ساعت) ثابت است، اما راننده و مربی از شیطنت و راندن ماشین در مرزهایش، به شدت هیجان‌زده هستند.

مشکلات کوچک در برابر لذت بزرگ

البته که TBug بدون ایراد نیست:

• دسته دنده کمی زمخت و کلنگی است.
• هنگام رانندگی سریع، بوی سوخت (Fuel) در کابین به مشام می‌رسد.
• از نظر ایمنی، به وضوح در سطح استانداردهای مدرن نیست.

اما هنگامی که پشت فرمان هستید، هیچ‌کدام از این مشکلات اهمیتی ندارد. تنها سؤالی که باقی می‌ماند این است: آیا یک فولکس‌واگن بازسازی شده، هر چقدر هم عالی، ارزش ۱۵۰,۰۰۰ دلار را دارد؟ پاسخ منطقی احتمالاً «نه» است؛ می‌توان یک باجا باگ لذت‌بخش‌تر را با هزینه بسیار کمتری ساخت. اما با توجه به وسواس توئیستد در کیفیت ساخت (Fit and Finish) و توجه به جزئیات، این شرکت بعید است برای یافتن ۵ مشتری در سال به مشکل بخورد. به هر حال، چه کسی دوست ندارد بدون شکستن محدودیت سرعت، این‌قدر لذت ببرد؟

منبع ترجمه: motor1