شرایط نابسامان خودروسازی در کانادا

بر پایه گفته‌های کارشناسان، خودروسازی کانادا در شرف انقراض کامل قرار دارد، مگر آن که تغییراتی عمده در سیاست‌ها و نگرش‌های دولت در مورد سرمایه گذاری به منظور نجات آن انجام گیرد. این غروب بی سابقه به علت عدم قابلیت رقابت تولیدکنندگان کانادایی با محصولات تولیدکنندگانی است که در مکان‌هایی ارزان‌تر نظیر آمریکای جنوبی و به ویژه مکزیک به فعالیت تولید مشغول هستند. مدت‌هاست نیروی کار ارزان و پیمان‌های تجارت آزاد بی‌شمار، خودروسازان گوناگونی را به تولید در مکزیک تشویق کرده است. این در حالی است که در این مدت کانادا بیشتر مثل یک نظاره گر منفعل رفتار کرده است. به باور کارشناسان خودرویی احتمال این که کمپانی‌های تازه احداث شده در اونتاریوی کانادا خودروسازان خارجی مثل تویوتا و مزدا را جذب کند، خیلی کم است. وقتی پای سرمایه گذاری‌های بزرگ خودرویی به میان می‌آید، عوامل زیادی از جمله نیروی کار گران، هزینه زیاد برق و درنگ دولت کانادا در سازگارشدن با مشوق‌های مالیاتی ارائه شده به دست ایالات متحده و مکزیک علیه مصالح مربوط به خودروسازی در این کشور عمل می‌کند. ولی همچنان بزرگترین علت منفی پیمان‌های تجاری محلی و جهانی هستند که ظرف چند دهه اخیر تجارت آزاد را رواج داده‌اند و به انجام سرمایه گذاری‌های بزرگ در کشورهایی با نیروی کار ارزان مثل مکزیک منجر شده‌اند. بر پایه گزارش موسسه داده‌های خودرویی اتوموتیو نیوز در دیترویت آمریکا، از سال ۲۰۰۴ تولید سالانه خودرو در کانادا با کاهشی ۲۳ درصدی به ۲.۱ میلیون دستگاه خودرو رسیده است. در همین مدت مکزیک موفق شده است با دوبرابر کردن سقف تولید خود میزان تولید سالانه‌اش را نزدیک به ۳.۸ میلیون دستگاه افزایش دهد. دونالد ترامپ در ماه‌های گذشته بارها تلاش کرده تا وضعیت موجود قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) را به نفع ایالات متحده تغییر دهد. او همینطور تهدید کرده که تعرفه‌ای ۲۵ درصدی را بر تمامی خودروهای وارداتی به خاک این کشور اعمال خواهد کرد که به از دست رفتن مشاغل زیادی در کانادا خواهد انجامید، مگر آن که سیاست مداران کانادا چاره‌ای برای این مشکل بیندیشند. یکی از عبت هایی که خودروسازان خارجی را به احداث سایت‌های تولید در مکزیک و ایالت‌های جنوبی آمریکا تشویق کرده، مشوق‌های مالیاتی خیلی تهاجمی است. به عنوان مثال کارخانه تویوتا مزدا که در آلاباما راه‌اندازی شده، یک بسته مشوق مالیاتی به ارزش ۷۰۰ میلیون دلار را از ایالت و مقامات شهر هانتسویل کسب کرده است. به طور مشابه فولکس واگن هم اعلام کرده که از زمان اعلام گشایش کارخانه تولیدی خود در شاتانوگای تنسی در سال ۲۰۰۸ چیزی نزدیک به ۸۰۰ میلیون دلار مشوق مالیاتی را از دولت فدرال و دیگر مقامات ایالتی دریافت کرده است. از طرف دیگر وقتی پای جلب سرمایه‌گذاری به میان می‌آید مکزیک مزایای خیلی زیادی را نسبت به کانادا و دیگر کشورها دارد. به عنوان مثال این کشور دارای پیمان تجارت آزاد با ۴۵ کشور دیگر است که همین موضوع این کشور را به نقطه‌ای جذاب برای خودروسازانی بدل می‌کند که سودای رسیدن به بازارهای گوناگون در آمریکای شمالی و جنوبی را دارند. در عین حال نرخ‌های دستمزد نیروی کار هم در این کشور خیلی ارزان‌تر از کانادا و ایالات متحده است. بر پایه گزارشی که در سال ۲۰۱۷ به دست مرکز مطالعات خودرویی در آن آربور میشیگان تهیه شده بود، خودروسازان در مکزیک به طور ساعتی چیزی معادل ۵.۲۱ دلار به کارگران خود پرداخت می‌کنند و دستمزد نیروی کار تعدادی دیگر از نقاط در مکزیک هم نصف این مبلغ بوده است. این در حالی است که در سال ۲۰۱۶ دستمزد ساعتی کارگران کارخانه‌های مونتاژ در کانادا به طور میانگین ۳۴.۸۵ دلار بوده است. با توجه به همه این موارد به نظر می‌رسد که دولتمردان کانادایی برای بقای خودروسازی در این کشور باید تصمیماتی فوری و مدبرانه را اتخاذ کنند.

منبع: اخبار خودرو