سازمان محیط زیست در مورد خودروهای دیزلی محافظه‌کارانه برخورد نکند

به دنبال درخواست صدور مجوز تولید سواری دیزلی از طرف مرکز تحقیقات ایران‌خودرو و مخالفت سازمان محیط زیست با این طرح، استاد مکانیک دانشگاه بهشتی توسعه سبد سوختی کشور را دلیل تولید سواری دیزلی دانست و گفت: سازمان محیط زیست به‌جای رفتار محافظه‌کارانه با تکنولوژی‌های جدید در کشور، به سمت تقویت قدرت پایش خود حرکت کند.

موتور دیزل (اشتعال تراکمی) در سال ۱۸۹۰ میلادی پس از پیشرانه‌های بنزینی (اشتعال جرقه‌ای) با هدف افزایش بازدهی انرژی از طریق افزایش نسبت تراکم پیشرانه‌ها توسط «دکتر رودلف دیزل» اختراع شد. کارکرد این نوع موتورها، برای خودروهای سنگین تجاری مثل اتوبوس و کامیون، لوکوموتیو و کشتی‌ها بود که مصرف سوخت بالایی دارند و نیازمند توان بالا هستند و برای کاربردهای مرتبط با خودروهای سواری، مقبول نیفتاد چون شتاب موتورهای دیزلی برای خودروهای سواری پایین بود تا اینکه در سال ۱۹۳۰ با اضافه کردن مجموعه‌ای از فناوری‌ها، موتورهای دیزلی در سواری‌ها هم کاربرد پیدا کرد و به طور گسترده تولید شد، به صورتی که تاکنون سهم این خودروها در اروپا نزدیک به ۵۰ درصد است.

دیزلی‌های سواری اولیه؛ به لحاظ تولید ذرات معلق نگران‌کننده بودند، برای همین هم در ایران پیش از انقلاب قانونی به تصویب رسید که بر اساس آن واردات و تولید خودروهای سواری دیزلی ممنوع اعلام شد تا اینکه نزدیک به یک دهه پیش در زمزمه‌هایی مبنی بر ضرورت جایگزین موتور دیزلی به جای سواری بنزینی در کشور شنیده شد و با وجود تعریف طرح مطالعاتی در این باره، تولید آن به حاشیه رانده شد تا اینکه امسال مرکز تحقیقات موتور ایران خودرو برای اخذ مجوز تولید سواری دیزلی به سازمان محیط زیست مراجعه کرد.

مخالفت سرسختانه سازمان محیط زیست با تولید سواری دیزلی و اصرار خودروساز از طرف دیگر، موضوعی است که این روزها محل مناقشه بسیار قرار گرفته است. آلایندگی موتور دیزل، نبود سوخت استاندارد و تجربه اروپا برای عبور تدریجی از تولید سواری دیزل و از همه مهمتر چرایی تلاش خودروسازان برای تولید سواری دیزلی ابهاماتی است که در گفت‌وگوی تفصیلی با علی‌محمد احترام هیات علمی دانشکده مکانیک و انرژی دانشگاه بهشتی به آن پرداخته شده است.

این متخصص حوزه آلودگی هوا که پیش از این روی آلایندگی سواری دیزلی مطالعاتی هم داشته می‌گوید: هدف از توسعه سواری دیزلی توسعه سبد سوختی کشور و کاهش فشار روی بنزین است. برای همین هم سازمان محیط زیست باید در صدور مجوز تولید سواری علاوه بر مسائل محیط زیستی، به منابع انرژی کشور هم توجه داشته باشد.

او همچنین ضمن انتقاد از عملکرد سازمان محیط زیست تاکید دارد که این سازمان به جای رفتار محافظه‌کارانه در برخورد با سواری دیزلی ، بهتر است ضعف خود را در پایش و نظارت بر تولید و عملکرد سواری‌های دیزلی تقویت کند.

متن مصاحبه به شرح زیر است:

آقای دکتر به نظر شما چرا خودروسازان علی‌رغم مخالفت سازمان محیط زیست، برای تولید سواری دیزلی اصرار دارند؟

می‌دانید که در وضعیت کنونی عمده تمرکز مصرف سوخت کشور روی بنزین است و طبیعی است که وزارت نفت دنبال گسترده کردن سبد سوختی کشور باشد برای همین هم از سال‌ها پیش به خودروساز سفارش مطالعه، تولید و توسعه سواری دیزلی را داد.

واضح است که حساسیت‌های سیاسی و اجتماعی زیادی روی بنزین وجود دارد و منطقاً در انجام تولید و توسعه موتورهای دیزلی، فشار روی بنزین کاسته و ریسک تأمین آن هم کمتر می‌شود، پس منطقی است که نهادهای مسئول تأمین سوخت، تلاش کنند که با افزایش مصرف سوخت‌های متفاوت از جمله گازوئیل، فشار روی بنزین را کم و سبد سوختی کشور را تکمیل کند.

ولی سازمان محیط زیست به خاطر آلایندگی موتور دیزل حاضر به صدور مجوز برای تولید سواری دیزلی نیست و مسلماً در صورت انتشار آلودگی، هزینه سلامت شهروندان و تلاش‌ها برای حذف آلاینده‌های سواری دیزلی بیش از هزینه تأمین بنزین کشور خواهد بود.

بله، نگرانی سازمان محیط زیست در مورد آلاینده‌های ناکس و دوده است. موتورهای دیزلی بالذات از این منظر آلاینده هستند ولی در سال‌های اخیر با فناوری‌هایی جلوی انتشار ذرات معلق و ناکس ناشی از موتور دیزلی گرفته شده است و در دیزلی‌های جدید این مشکلات از طریق نصب فیلتر دوده و سیستم پاشش سوخت جدید حل شده است و حتی بررسی‌ها نشان می‌دهد که خروجی خودروهای دیزلی مجهز به فیلتر دوده از بنزینی‌ها هم پاک‌تر است.

جالب است بدانید که در موتورهای بنزینی مشکل آلاینده ذرات ثانویه در فصول سرد وجود دارد و بخارات و گازها در رو به رو با محیط سرد و نور خورشید تبدیل به ذرات معلق ثانویه می‌شوند؛ ولی در موتورهای دیزلی مجهز به فیلتر دوده این ایراد رفع شده که امتیازی برای موتورهای دیزلی به حساب می‌آید.

در وضعیت کنونی شهرهای ایران با خطر افزایش غلظت ناکس به عنوان یک آلاینده خطرناک رو به رو هستند و از این جهت سواری دیزلی تهدید بزرگی به حساب می‌آید و با اینکه شما روی فناروی‌های پس‌پالایش برای سواری دیزلی تاکید دارید نگرانی بزرگ دیگر که تضمینی برای آن وجود ندارد؛ این است که حتی اگر این تجهیزات کنترل آلودگی به‌هنگام تولید موتورهای دیزلی نصب شود؛ به احتمال قوی در چرخه مصرف از روی خودرو باز می‌شود و در این صورت سواری دیزلی به شدت آلاینده خواهد بود.

این نگرانی بجاست چون مشکلی که دیزلی‌ها دارند؛ ناکس است ولی با فناوری به اسم بازگردانی دود یا EGR این مشکل برای رسیدن به استاندارد یور و۴ حل شده است و درست است سیستم‌های پس‌پالایش نصب‌ شده روی سورای دیزلی ممکن است خوب عمل نکند که در این صورت قطعاً آلودگی وارد هوای شهرها می‌شود. همین ریسک آلودگی ذرات و ناکس است که موجب کاهش توجه دیزل سواری در اروپا در سال‌های گذشته شده است.

با این وجود سازمان محیط زیست موظف است به عنوان یک نهاد نظارتی از طریق اعمال قوانین سختگیرانه در مرحله تولید و مصرف از بروز تخلفاتی مبنی بر حذف قطعات کنترل آلودگی جلوگیری کند. همچنین این سازمان می‌تواند از طریق معاینه فنی جلوی تخلفات و در نتیجه بروز آلودگی هوا را بگیرد.

آقای دکتر همان‌طور که اشاره کردید به کاهش توجهات اروپا به سواری دیزل، یکی از ابهامات بزرگ در برابر این طرح این است که چرا خودروساز ایرانی به دنبال تولید یک نسخه منسوخ است؟

سواری دیزلی منسوخ نیست چون هنوز در سبد تولید خودرسازان اروپایی قرار دارد و اگر اقبال به آن در سال‌های گذشته کمتر شده به دلیل سیاست اروپا در راستای کاهش وابستگی به خاورمیانه در حوزه تأمین سوخت است. برای همین سعی کرده‌اند که به سمت موتورهای برقی حرکت کنند ولی تا چند سال پیش جزو خودروهای اصلی کشورهای اروپایی بود.

البته پس از اتفاقی هم که در سال ۲۰۱۵ برای فولکس واگن رخ داد و در آمریکا تخلف این برند مشهور بعد از تست‌های گوناگون محرز شد؛ جاذبه دیزلی هم تحت تأثیر قرار گرفت. با این حال هنوز در سبد تولید همه خودروسازهای مطرح دنیا، خودروی دیزلی، در کنار هیبرید، بنزینی و گازسوز وجود دارد. ضمن اینکه دیزلی برای سواری حداقل تا ۲۵ سال آینده در اروپا تولید خواهد شد حتی اگر در شرایط حاضر این نوع موتور در اولویت تولید نباشد.

پس می‌پذیرید که حتی در اروپا هم دیزل‌ها ریسک آلودگی دارند که تخلف فولکس واگن گواه همین موضوع است. ضمن اینکه باید تفاوت‌های ایران و اروپا را در حوزه تجهیزات کنترل آلایندگی، قوانین محیط زیستی و ضمانت اجرایی قوانین و حتی نیروی متخصص در حوزه کنترل آلودگی، در نظر داشته باشیم. با وجود فاصله شدید ما با اروپا در این موارد، همچنان عقیده دارید که در کشور ما تولید و توسعه سواری دیزلی مانعی ندارد؟

ببینید همان‌طور که گفتم آلودگی دیزل‌ها حداقل روی کاغذ حل شده و به لحاظ شتاب و بازدهی هم بهتر از بنزینی‌ها هستند؛ ولی ریسک آلودگی همچنان وجود دارد چون اگر اختلالی در فیلتر دوده یا دیگر قطعات کنترل آلودگی دیزل ایجاد شود؛ به شدت آلوده‌کننده خواهد بود. با این وجود بخاطر این موضوع نمی‌توانیم کشور و خودروساز را از تولید این فناوری منع کنیم و به نظر من بهتر است سازمان محیط زیست قدرت پایش و کنترل خود را بالا ببرد.

ضمن اینکه برای تصمیم دراین زمینه باید همه ابعاد به‌ویژه سبد سوختی کشور هم در نظر گرفته شود، چون مصرف بنزین در ایران روزبه‌روز در حال افزایش است و با توجه به وضعیت سیاسی تحمیلی بر کشور، امکان تأمین آن از طریق تولید داخل سخت‌تر می‌شود، پس سازمان محیط زیست نمی‌تواند به یک فناوری رایج در دنیا تنها به خاطر ریسک آلودگی هوا پاسخ منفی بدهد. چون علاوه بر محیط زیست دیگر ابعاد از جمله سبد سوخت هم باید مدنظر قرار گیرد که از نظر مدیریت انرژی کار منطقی است، ضمن اینکه میلیاردها تومان برای مطالعه و تولید سواری دیزلی از بیت‌المال هزینه شده است و مختصصانی روی این موضوع وقت گذاشته‌اند.

سازمان محیط زیست به جای برخورد محافظه‌کارانه ، پایش و نظارت خود را تقویت کند

ایده خودروساز هم همین است چون برای مطالعه هزینه شده باید حتماً تولید انبوه شود، شما به عنوان متخصص حوزه آلودگی هوا این استدلال را می‌پذیرید؟

به هر حال نمی‌توانیم این سرمایه‌گذاری را دور بریزیم، همچنین در وضعیتی که وزیر نفت تأکید دارد که برای تأمین بنزین کشور دچار مشکل هستیم، به ناچار می‌توانیم به سمت تولید سورای دیزلی برویم. دقت داشته باشید که خط تولید سواری دیزلی در ایران وجود دارد و سازمان محیط زیست نمی‌تواند جلوی تولید خودرویی را که خط تولید آن وجود دارد؛ بگیرد.

خوب می‌دانید که تأمین سوخت وظیفه سازمان محیط زیست نیست بلکه هدف از تشکیلات محیط زیست آن است که بهبود کیفیت هوا و سلامت شهروندان را تضمین کند برای همین هم با تولید سواری دیزلی مخالفت دارد.

سازمان محیط زیست به جای اینکه محافظه‌کارانه برخورد کند؛ بهتر است از دولت تقاضا کند که بودجه کافی به‌منظور تقویت تجهیزات پایش و نظارت در اختیارش قرار دهند. این ایراد که از طرف سازمان محیط زیست مطرح می‌شود مبنی بر اینکه در سواری دیزلی ممکن است فیلتر دوده یا EGR از کار بیفتد، وارد است، ولی این سازمان باید از طریق پایش و اعمال جرائم سنگین برای متخلفان از انتشار ذرات معلق دیزلی‌ها خودداری کند.

در دنیا هم رایج نیست که تکنولوژی را محدود کنند، بلکه باید برای تکنولوژی حد و حدود تعیین کنند و خودروسازها با توجه به این محدودیت‌ها تصمیم بگیرند که آیا برای آنها صرفه اقتصادی دارد که به سمت تولید محصول مدنظر بروند یا نه؟. سازمان محیط زیست هم باید سیستم نظارتی را به قدری قوی کند که از هر نوع دستکاری در سیستم‌های پس‌پالایش سواری دیزلی مطلع شود و از شماره‌گذاری و تردد این خودروها جلوگیری کند. نباید تولید محصول سواری دیزلی را که از لحاظ استرتژیک و از لحاظ انرژی برای کشور مهم است؛ ممنوع کنیم. شاید مخالفت سازمان محیط زیست تا حدی به همین ضعف نظارت برمی‌گردد.

اگر بنا به توسعه سبد سوختی کشور است چرا خودروساز به سمت تولید سواری پایه‌گازسوز نمی‌رود؟

این ایراد وارد است. اتفاقاً مطالعات مربوط به تولید سواری گازسوز هم به سفارش وزارت نفت انجام شده و اگر از من نظر بخواهید می‌گویم بهتر است خودروسازان تولید گازسوز را در اولویت قرار دهند به جای سواری دیزل. اما بنا به دلایلی مثل مشکل شتاب پیشرانه گازسوز، نبود جایگاه توزیع سوخت و نبود مخزن بزرگ گاز، ایده تولید انبوه موتور گازسوز به حاشیه رانده شده است.

همچنین زمانی که مطالعه روی سواری دیزلی در کشور ما انجام شد؛ تولید موتور دیزل در اروپا در اوج بود و حتی بعضی خودروسازها بر اساس راهی که اروپا طی کرده بود؛ اعلام می‌کردند که آینده خودروها در دنیا سواری دیزل است. شاید اگر در آن مقطع که مطالعات مربوط به سواری دیزل در ایران شروع شد؛ شرایط مشابه وضعیت موجود اروپا در کاهش تولید سواری دیزلی بود؛ شاید اصلاً به سمت تولید و توسعه موتور سواری دیزل حرکت نمی‌کردیم.

موافقم با شما که این ایراد و ابهام بزرگ باقی است که چرا سیاست‌گذاری کلان کشور به سمت تقویت پایه‌گازسوز حرکت نکرده است، چون اگر روی این موضوع تمرکز می‌شد می‌توانستیم موانع پیش روی خودروی پایه‌گازسوز را برداریم و با وجود منابع غنی گاز در کشور، مسیر موفقی در زمینه توسعه سبد سوختی کشور و در عین حال حفظ محیط زیست و بهبود کیفیت هوا داشته باشیم.

با اینکه توسعه سبد سوختی کشور دلیل عمده برای راه انداختن خط تولید سواری دیزلی مطرح می‌شود، ولی بر کسی پوشیده نیست که کشور ما از سوخت دیزل یورو ۴ در همه نقاط کشور و در کلیه جایگاه‌ها برخوردار نیست و واضح است که سوخت‌گیری دیزل‌ها با گازوئیل غیر استاندارد، به سرعت تجیهزات کنترل آلودگی خودرو را تحت تأثیر قرار می‌دهد، پس بهتر نیست پیش از تلاش‌ها برای تولید سواری دیزلی، تأمین سوخت استاندارد برای موتورهای دیزلی تضمین شود؟

ایسنا