برای خصوصی کردن خودروسازان باید مزایده بین المللی برگزار شود

بروزرسانی در: یکشنبه 28 مهر 98 ساعت 10:04
برای خصوصی کردن خودروسازان باید مزایده بین المللی برگزار شود

چه اشکالی دارد درمزایده عمومی خودروسازان مطرح ایران غول‌های خودروسازی جهان حضور داشته باشند؟ کمپانی‌های خارجی که مالکیت این صنعت را بخواهند نمی‌توانند منافع مالی کارگران ایرانی و درآمد دولت درقبال مالیات صادرات محصولات را ازسهم فروش منطقه‌ای خود مستثنی کنند

آیا برای واگذاری خودروسازی‌ها می‌توان به‌سرمایه‌داران داخلی اکتفا کرد؟ چگونه می‌توان به‌اشخاص حقیقی و حقوقی که سابقه حضور درصنعت‌خودرو را دارند و در بعضی مقاطع عملکرد چندان موفقی نداشته‌اند، تکیه کرد؟ آیا واگذاری گروه‌های خودروسازی به‌ این اشخاص می‌تواند باعث تحولی بزرگ درصنعت ‌خودرو کشور شود و به‌ درجا زدن این صنعت خاتمه دهد؟

پویا عباسیان، کارشناس تجارت بین‌الملل دراین مورد عقیده دارد: «‌برای خصوصی‌کردن خودروسازان مطرح ایرانی باید مزایده بین‌المللی برگزار شود تا هرکسی توانایی حضور گسترده دربازار کشور و منطقه را دارد، بتواند سهام آن‌ها را بخرد؛ نه ‌اینکه تنها به‌خودی‌ها گفته شود.»

این کارشناس اقتصادی در مورد نحوه خصوصی‌سازی درصنعت‌ خودرو گفت: «اگر به‌عملکرد مدیران گذشته این شرکت‌های بزرگ توجه کنیم، خواهیم دید این افراد مجموعه‌هایی را باتراز جهانی هدایت می‌کردند، ولی به خاطر دخالت‌های دولتی نتوانستند به ‌نتیجه لازم برسند. اگر این صنعت از ابتدا به‌ بخش‌ خصوصی سپرده می‌شد، قطعاً این زیان انباشته را هیچ‌گاه تجربه نمی‌کرد. چون بخش‌ خصوصی می‌داند چطور ازسرمایه‌های خود درمقابل تنش‌های بازار و شرایط ویژه‌ اقتصادی درکشور و حتی جهان محافظت کند.»

سرمایه‌های بین‌المللی و بازارهای وابسته

عباسیان تصریح کرد: «خیلی از کارشناسان وابسته به‌خودروسازان عقیده دارند باید از صنعت حمایت شود، ولی این به آن معنا نیست که وام با سود بالا دراختیار این صنعت قرار بگیرد؛ آن‌هم درحالی‌که قیمت تمام‌ شده محصولات آنان توسط دولت تعیین می‌شود.»

وی در جواب به ‌این سؤال که چطور باید این بنگاه‌ها خصوصی‌سازی شوند، گفت: «خصوصی‌سازی موفق یعنی بنگاهی وارد بازار شود و آزادانه کالای خود را بفروشد. ولی وقتی سازمانی روی کالاها قیمت‌گذاری می‌کند، دست مدیران برای بنگاه‌داری اصولی بسته است.»

این کارشناس تجارت بین‌الملل در ادامه افزود: «برای پی‌ بردن به افق پس‌از خصوصی‌سازی گروه‌های خودروساز، باید برای پرسش‌هایی از این دست جواب قانع ‌کننده‌ای ارائه دهیم؛ آیا واگذاری بنگاه‌هایی که تا به‌ حال خصوصی شده‌اند، درست اجرا شده است؟ با بررسی گذشته صنایع واگذار شده پاسخ قطعاً منفی خواهد بود، چون که بنگاه‌هایی که به ‌بخش ‌خصوصی واگذار شده‌اند یا دردست افراد اهل قرار نگرفته‌اند یا حمایت‌های بدون‌ نظارت مناسب، آن‌ها را به‌سمت ورشکستگی سوق داده است.»

عباسیان عقیده دارد: «دولت نمی‌تواند زیان ۸۰ درصد سهامداران را که به‌ موجب تصمیمات تحمیلی به ‌وجود می‌آید، جبران کند. نباید این انتظار وجود داشته باشد سکان شرکت‌هایی به ‌بزرگی ایران‌ خودرو و سایپا دراختیار سهام‌ داری باکمتر از ۲۰ درصد سهام قرار بگیرد.»

وی تاکید کرد: «باید دراقتصاد آزادسازی انجام شود. دراین وضعیت می‌توان روی سرمایه‌های بین‌المللی و بازارهای وابسته آن‌ها حساب کرد. چه‌اشکالی دارد درمزایده عمومی خودروسازان بزرگ ایران غول‌های خودروسازی جهانی حضور داشته باشند؟ کمپانی‌های خارجی که مالکیت این صنعت را بخواهند نمی‌توانند منافع مالی کارگران ایرانی و درآمد دولت درقبال مالیات صادرات محصولات را از سهم فروش منطقه‌ای خود مستثنی کنند.»

این کارشناس تجارت بین‌المللی افزود: «نباید انتظار داشت صنعت ایران که رتبه‌ای حدود چهلمین کشور در بین کشورهای صنعتی جهان را دارد، به ‌صورت دفعی وارد تجارت جهانی شود. خودروسازان ایران توانایی تولید بیش‌از ۵/۱ ‌میلیون دستگاه خودرو در سال را دارند که این پتانسیل می‌تواند برای حضور درمنطقه خاورمیانه چشمگیر به‌نظر برسد.»

صنعت ‌خودرو پس از آزادسازی

درهمین زمینه موسی غنی‌نژاد، اقتصاددان هم معتقد است: «روند خصوصی‌کردن گروه‌های خودروساز مانند ایران‌ خودرو می‌تواند به طور مزایده بین‌المللی انجام شود. برای خصوصی‌کردن ایران ‌خودرو باید مزایده با حضور شرکت‌های بین‌المللی برگزار شود تا هرکسی که آمد بخرد. تنها درچنین فضایی می‌توان خصوصی‌سازی موفق و سالم انجام داد.»

وی شرایط خودروسازی را پس از آزادسازی این‌گونه تشریح کرد: «اگر کل اقتصاد به‌ سمت آزادسازی پیش رود و در مورد خودروسازی تعرفه‌ها برداشته شود، این صنعت بعد از یک شوک خود را پیدا می‌کند. مهم‌ترین اتفاق پس از آزادسازی درخودروسازی این است که جابه‌جایی درمنابع اتفاق می‌افتد و مالکیت این صنعت عوض می‌شود؛ مثلاً ایران‌ خودرو را رنو می‌خرد. هیچ کشوری نمی‌تواند بیش از صادرات، واردات داشته باشد. یعنی تمام تولید کشور صفر نمی‌شود، بلکه تنها اولویت‌های تولید جابه‌جا می‌شوند.»

به‌عقیده وی، مدیران خودروسازی داخلی بارتبه‌های بین‌المللی درمقابل اشتباهات دولتی، به‌افرادی ناکارآمد تبدیل شده‌اند.

دنیای خودرو

تازه ترين اخبار

دیدگاه بگذارید

اولین نفر باشید که دیدگاه خود را می نویسد

avatar