ساماندهی تاکسی های اینترنتی در تهران؛ قانونی که اجرا نمی‌شود
در حال حاضر بخش بزرگی از جابه‌جایی مسافران در تهران توسط تاکسی‌های اینترنتی انجام می‌شود. اما اگر دقیق‌تر به وضعیت این خودروها نگاه کنیم، می‌بینیم برخی از آن‌ها از قوانین و مقرراتی که باید رعایت کنند، سرپیچی می‌کنند. این مسئله نه‌تنها امنیت شهروندان را تهدید می‌کند، بلکه باعث ایجاد ناهماهنگی در مدیریت حمل‌ونقل عمومی شده است.
دو چالش مهم در تاکسی های اینترنتی:
بر اساس گفته‌های مدیرعامل سازمان تاکسیرانی تهران، دو مشکل اصلی در تاکسی های اینترنتی وجود دارد:
- نبود علائم شناسایی روی خودروها: طبق دستورالعمل رسمی، همه خودروهای فعال در پلتفرم‌های اینترنتی باید دارای علائم و برچسب‌های مشخص (مثل لوگو و شماره شناسایی شرکت) باشند. اما در عمل بسیاری از این خودروها هیچ نشانی ندارند و تشخیص آن‌ها از خودروهای شخصی معمولی ممکن نیست.
- فعالیت خودروهای با پلاک شهرستان در تهران: رانندگانی با خودروهای پلاک غیربومی، که قانوناً اجازه فعالیت در تهران را ندارند، در این پلتفرم‌ها مشغول به کار هستند. این مورد هم برخلاف قوانین حمل‌ونقل شهری است و هم به نوعی رقابت ناعادلانه با رانندگان بومی ایجاد می‌کند.
چه کسی مسئول نظارت است؟
در قوانین مختلف کشور، مسئولیت نظارت بر حمل‌ونقل عمومی شهری با شهرداری‌ها است. این موضوع به‌وضوح در ماده ۳۱ قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی و همچنین ماده ۲۰۳ آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی آمده است. حتی در آیین‌نامه اجرایی تاکسیرانی مصوب سال ۱۳۷۴، شهرداری مسئول مستقیم نظارت بر عملکرد تاکسی‌ها و رانندگان معرفی شده.
اما یک موضوع قانونی دیگر اوضاع را پیچیده کرده است: در یکی از مصوبه‌های هیئت دولت در سال‌های گذشته، شرکت‌های حمل‌ونقل اینترنتی (یا همان تاکسی‌های آنلاین) از شمول قوانین شهرداری خارج شدند و زیرمجموعه قانون نظام صنفی کشور قرار گرفتند. یعنی حالا شهرداری تهران نمی‌تواند به طور مستقیم با تخلفات این خودروها برخورد کند و فقط می‌تواند موارد را به اتحادیه کسب‌وکارهای مجازی گزارش دهد. طبیعی است که این روند، روند رسیدگی را کند کرده و عملاً قدرت اجرایی شهرداری را کاهش داده.
صدور مجوز تاکسیرانی چقدر سخت‌گیرانه است؟
مدیرعامل سازمان تاکسیرانی تأکید می‌کند که اگر واقعاً قرار است تاکسی‌های اینترنتی هم ساماندهی شوند، باید فرآیند احراز صلاحیت راننده‌ها و خودروها دقیق و رسمی باشد؛ درست مثل روند صدور مجوز تاکسی.
برای اینکه کسی بتواند تاکسی رسمی شود:
- باید مراحل مختلفی را پشت سر بگذارد؛ از بررسی سوابق کیفری و عدم اعتیاد گرفته تا تست‌های سلامت و آموزش‌های خاص.
- مجوز تاکسیرانی مدت‌دار است و باید پس از مدتی تمدید شود، که این هم شامل بازبینی و بررسی مجدد است.
دلیل همه این سخت‌گیری‌ها ساده است: حفظ امنیت شهروندان. وقتی قرار است مردم سوار خودروی فردی ناآشنا شوند، باید اطمینان داشته باشند که آن راننده تحت نظارت و کنترل یک نهاد معتبر است.
نتیجه‌گیری
مشکل اصلی در مورد تاکسی‌های اینترنتی، نبود نظارت مستقیم و مؤثر است. اگر این شرکت‌ها قوانین ساده‌ای مثل داشتن علائم شناسایی یا ممنوعیت فعالیت خودروهای پلاک شهرستان را رعایت کنند، بخش زیادی از چالش‌ها حل خواهد شد. اما برای اینکه این اتفاق بیفتد، باید قوانین به‌روزرسانی شوند و مسئولیت نظارت دوباره به شهرداری‌ها بازگردد یا حداقل همکاری مؤثری میان شهرداری و نهادهای صنفی ایجاد شود.
در یک جمله: نمی‌توان یک بخش از حمل‌ونقل عمومی شهر را بدون نظارت رها کرد و انتظار داشت که امنیت، کیفیت خدمات و نظم شهری برقرار باشد.
دیدگاه بگذارید
اولین نفر باشید که دیدگاه خود را می نویسد