معایب دوو سیلو

سال‌های آغازین دهه هشتاد خورشیدی دوران پررونقی برای حوزه خودرو ایران محسوب می‌شد. سدان‌های رنگارنگ اروپایی و آسیایی از میانه دهه هفتاد وارد کشورمان شدند تا جانی تازه به بازار خودرو ایران بدهند. سدان‌های خانوادگی دوست داشتنی نظیر پژو ۴۰۵، رنو ۲۱، میتسوبیشی گالانت و دوو سیلو رونق‌بخش آن روزهای صنعت خودرو بودند که اکنون مدت‌هاست از دوران اوج خود فاصله گرفته و کمتر کسی به آن‌ها توجه می‌کند.
در میان خودروهای یاد شده، دوو سیلو به واسطه ظاهر آرام و باوقار در کنار پیشرانه کم استهلاک برای مدتی به ستاره رده خود تبدیل شد و چه بسا اگر دوو توسط جنرال موتورز خریداری نمی‌شد و تحریم‌های اقتصادی باعث توقف تولید دوو سیلو نمی‌شدند، همچنان این خودرو همانند پژو ۴۰۵ در حال تولید بود. دوو سیلو در حقیقت نسخه فیس‌لیفت دوو ریسر است که از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۴ توسط کرمان موتور به تولید می‌رسید. این خودرو علاوه بر ایران، در برخی کشورها همچون هندوستان، ویتنام، مصر، رومانی، مکزیک و ازبکستان تولید می‌شد و همچنان در معدودی از سایت‌های تولیدی روی خط مونتاژ قرار دارد.
در ابتدا به واسطه محبوبیت بالا، معایب دوو سیلو چندان در نظر مشتریان جلوه نمی‌کردند اما با گذشت زمان و وارد شدن رقبای جدید، کاستی‌های این سدان آرام کره‌ای بیشتر از گذشته نمود پیدا کردند. هم‌اکنون این خودرو در بازار کشورمان، رقیب محصولات ارزان‌قیمت سایپا نظیر خودروهای خانواده پراید و تیبا محسوب می‌شود. در این مقاله از سری مقالات مشاوره خرید سایت Z4CAR، قصد داریم به بررسی دقیق‌تر «معایب دوو سیلو» بپردازیم و این خودرو سالخورده کره‌ای را بیشتر مورد بررسی قرار دهیم. اگر مایل به کسب اطلاعات بیشتر در خصوص دوو سیلو و مشکلات آن هستید، در ادامه با ما همراه شوید.

ساختار قدیمی بدنه

نسل نخست دوو سیلو در سال ۱۹۸۶ میلادی معرفی شد و همانند پژو ۴۰۵ یا رنو ۲۱، خودرویی دهه هشتادی است. این نسل از خودروها به واسطه ستون‌های باریک و کاپوت کشیده خود مشهور بودند. این نوع از طراحی در عین حالی که میدان دید گسترده و خوبی را برای راننده فراهم می‌کند، موجب ضعف شدید امنیت خودرو در تصادف‌های رودررو می‌شود.
دوو سیلو نیز از چنین ساختاری بهره می‌برد و به همین دلیل می‌توان ایمنی بدنه را یکی از معایب دوو سیلو دانست. ضعف بدنه خودروهای دهه هشتاد میلادی موجب شد تا در سال‌های پایانی دهه نود، فرم متفاوتی برای بدنه این خودرو در نظر گرفته شود که به شکل تخم‌مرغی شهرت دارد و خودروهایی نظیر پژو ۲۰۶ حاصل این تفکر هستند.

فقدان کیسه هوا

به طور کلی می‌توان ایمنی ضعیف را یکی از عمده معایب دوو سیلو عنوان کرد که ابتدا در بدنه و سپس در سیستم کیسه‌های هوا بروز پیدا می‌کند. از آن‌جایی‌که این خودرو تا سال ۱۳۸۴ به تولید رسیده، سازنده داخلی الزامی برای نصب ایربگ روی این خودرو نداشته است. به همین دلیل دوو سیلو نمی‌تواند حتی در تصادفات ساده ضامن ایمنی جان سرنشینان باشد و از این نظر در مقابل رقبای نسبتا جوان‌تر خود همچون پراید و تیبا که به ایربگ مجهز شده‌اند، ضعیف ظاهر می‌شود.

ترمزهای ضعیف

سومین مورد از لیست معایب دوو سیلو که بازهم از ایمنی نه چندان بالای آن نشات می‌گیرد، ترمزهای این خودرو ضعیف هستند. ترمزهای دوو سیلو در جلو دیسکی و در عقب از نوع کاسه‌ای است و هیچ‌گونه سامانه کمکی نیروی ترمز اعم از ترمز ضدقفل یا سیستم توزیع نیروی ترمز در آن وجود ندارد.
متاسفانه دوو سیلو قدرت چندانی برای توقف در سرعت‌های بالا نداشته و با توجه به ساختار قدیمی و ضعیف بدنه، برخوردهای این خودرو با دیگر خودروها یا موانع حادثه ساز خواهد بود. به همین دلیل بسیاری از مالکین با تعویض سیلندرهای ترمز جلو، سیستم ترمز دوو سیلو را نسبت به حالت استاندارد بهبود می‌بخشند تا میزان حادثه‌ساز بودن آن کاهش یابد.

قوای فنی نامطلوب

برخی از نسخه‌های مونتاژی دوو سیلو در ایران از پیشرانه ۱.۵ لیتری چهارسیلندر نیمه کاربراتوری استفاده می‌کنند که با نام TBI یا Throttle Body Injection شناخته می‌شوند؛ این نوع موتورها درواقع همان موتورهای کاربراتوری هستند با یک سوزن انژکتور! این موتور بعدها با نمونه فول انژکتور MPFI جایگزین شد که قادر است حداکثر ۷۵ اسب‌بخار قدرت و ۱۲۴ نیوتن‌متر گشتاور ارائه دهد که حتی در زمان خود هم مقابل رقبایی همچون پژو ۴۰۵ با موتور ۲۰۰۰ سی‌سی حرفی برای گفتن نداشت و امروزه تنها قادر به رقابت با خودروهایی نظیر پراید و تیبا است.
شتاب ضعیف یکی از معایب دوو سیلو است که در مواقع حساس نظیر سبقت‌های حیاتی برای راننده دردسرساز خواهد شد. همچنین در سفرهای خانوادگی و هنگام تکمیل بودن ظرفیت خودرو، کشش ضعیف دوو سیلو شما را ناامید خواهد کرد. این مساله در فصل تابستان و هنگامی که کولر خودرو روشن است، دو برابر حالت عادی راننده را آزار خواهد داد. البته دوو سیلو پس از توقف تولید در ایران، در سایر نقاط جهان با پیشرانه‌های ۱.۶ لیتری انژکتوری با قدرت بیشتر به تولید رسید تا این نقص برطرف شود.

معایب گسترده کابین

کابین دوو سیلو با الهام از اوپل کادت طراحی شده و در مقایسه با داشبورد رنو ۲۱ یا پژو ۴۰۵ های هم‌دوره خود راضی کننده و مطلوب به نظر می‌رسید. با این وجود حتی در آن زمان هم فضای محدود کابین به عنوان یکی از معایب دوو سیلو در مقایسه با رقبا معرفی می‌شد. سرنشینان عقب دوو سیلو از نظر فضای پا و فضای سر در تنگنا هستند.
داشبورد دوو سیلو نیز امروزه قدیمی و کهنه به نظر می‌رسد و در بهترین حالت مصرف‌کننده را به یاد پراید‌ صبا خواهد انداخت. با توجه به تغییرات متفاوت کابین پژو ۴۰۵ طی سال‌های اخیر، کهنه بودن طراحی دوو سیلو اکنون بیش از گذشته به چشم می‌آید.

دشواری دسترسی به قطعات یدکی و خدمات 

دوو سیلو سال‌هاست که به تولید نمی‌رسد و کرمان موتور نیز در طی این سال‌ها چند بار دستخوش تغییر و تحولات گسترده شده است. از این رو دسترسی به قطعات یدکی این خودرو برای مالکان آن دشوار است که این مورد یکی دیگر از معایب دوو سیلو به شمار می‌آید.
علاوه بر آن به دلیل عرضه محدود دوو سیلو به بازار، نمونه‌های فراوانی از این خودرو در بازار وجود ندارند و یافتن محل مطمئنی برای انجام تعمیرات دوو سیلو به راحتی امکان پذیر نخواهد بود. عدم دسترسی آسان به قطعات یدکی و خدمات فنی به خصوص در شهرهای کوچک، مشتریان بسیاری را از خرید دوو سیلو منصرف کرده است و آن‌ها را به سمت گزینه‌های دیگری همچون پراید و پژو ۴۰۵ سوق می‌دهد.

کلام آخر

در سال‌هایی که دوو سیلو بر روی خط تولید کرمان موتور قرار داشت به دلیل شرایط خاص بازار کشورمان، موفق شد به خودرویی بسیار محبوب و پرفروش تبدیل شود، اما رفته‌رفته با حضور خودروهای تازه نفس و در نهایت توقف تولید دوو سیلو، بازار پرهیاهوی این خودرو به حاشیه رانده شد و از دور رقابت حذف شد.
در حال حاضر حتی دیگر شرکت خودروسازی به نام دوو وجود خارجی ندارد و این موضوع در کنار معایبی که در این مقاله به آن‌ها اشاره شده است باعث می‌شود که به شما پیشنهاد دهیم در این رنج قیمتی به سراغ نمونه‌های دست دوم پژو ۴۰۵، سمند SE یا حتی نمونه‌های کم کارکرد انواع مدل‌های پراید بروید. در آخر چنانچه درباره موارد مطرح شده در این مقاله نظری دارید، می‌توانید نظرات خود را با ما و دیگر مخاطبان Z4CAR به اشتراک بگذارید.

نویسنده: سعید رنجبر