مقایسه تکامل فورد سری F و پراید

فورد سری F از سال ۱۹۴۸ تاکنون تولید شده‌ و عنوان پرفروش‌ترین پیک‌آپ آمریکا را از دهه هشتاد میلادی تاکنون یدک می‌کشد. داستان فورد سری F با یک وانت بسیار ساده و ابتدایی با نام F-1 آغاز می‌شود، خودرویی به ظرفیت نیم تن که البته در نسخه‌های ۰.۷۵ و یک تن ساخته شد. در آن دوران وانت‌ها انواعی ساده بوده که تنها به دو صندلی، جعبه‌دنده دستی و تجهیزات بسیار ابتدایی مجهز بودند و معمولاً با پیشرانه شش یا هشت سیلندر عرضه می‌شدند.

 

در این نسل نام پیکاپ فورد از F1 به F100 تغییر یافته و فرم ظاهری نیز به واسطه کاپوت بلندتر و تعداد بیشتر قطعات بدنه نسبت به نسل قبل تغییر کرد. البته طراحی این خودرو همچنان به خط و ربط رایج در اواخر دهه ۳۰ میلادی وفادار بود. جعبه‌دنده اتوماتیک و روکش جدید صندلی‌ها به عنوان آپشن پیشنهاد شد.
 

می‌توان گفت حیات سری F مدرن از این نسل آغاز شد، چراکه فرم مواج بدنه در این نسل جای خود را به خطوط مستقیم داد. فضای کابین افزایش یافت و سامانه چهار چرخ محرک نیز برای اولین بار به صورت آپشن عرضه شد.
 

چهارمین نسل از سری F با بدنه مستقل از شاسی ساخته شده و سیستم تعلیق دوجناغی جلو که در این نسل معرفی شد تا سال‌ها در آن باقی ماند. نیروی کمکی برای فرمان و ترمزها در این نسل به صورت آپشن اضافی مطرح شد تا این مدل را برای رانندگی روزمره به گزینه‌ای مناسب‌تر از قبل تبدیل کند.
 

 

ابعاد کابین و فاصله میان محورهای فورد F-100 در پنجمین نسل افزایش یافت. در این نسل با ارائه تهویه مطبوع به صورت آپشن و بروزرسانی فضای کابین، توجه بیشتری به راحتی سرنشینان جلب شد. امکان انتخاب گزینه‌های متنوع برای بخش فنی نیز فراهم شد.
 

 

در این نسل سرانجام شاهد معرفی نسخه دوکابین از این خودرو بودیم. در این دوران وانت‌ها علاوه بر حفظ کاربری اصلی خود، به مرور زمان به ویژگی‌های خودروهای خانوادگی هم مجهز می‌شدند که فورد F-150 نیز از این قاعده مستثنی نبود.
 

 

با ورود به دهه هشتاد میلادی، فورد سری F توانست عنوان پرفروش‌ترین وانت در بازار خودروی ایالات متحده را به دست آورد. طراحی جدید بدنه و شاسی این وانت غیر از دمیدن روح جدید در کالبد آن، میزان راحتی سواری را نیز افزایش داد.
 

 

سری هشتم فورد F-150 در حقیقت نسخه بازطراحی شده نسل هفتم با عناصر شبیه به خودروهای اروپایی بود که در سال ۱۹۸۷ معرفی شد. امکان سفارش پیشرانه ۸ سیلندر ۵.۸ لیتری به قدرت ۲۱۰ اسب‌بخار نیز فراهم گردید بنابراین مشتریان با یک وانت قدرتمند طرف بودند. ترمزهای ضدقفل محور عقب برای اولین بار در این نسل از سری F عرضه شد.
 

 

نسل نهم شباهت زیادی به مدل قبلی داشت اما در کابین امکانات تازه‌ای همچون روکش چرمی صندلی‌ها اضافه شد ضمن این‌که در سال ۱۹۹۳ مدل SVT F-150 Lightning با سیستم تعلیق تقویت شده و نسخه قدرتمندتر از پیشرانه ۸ سیلندر ۵.۸ لیتری با ۲۴۰ اسب‌بخار قدرت معرفی شد.
 

 

دهمین نسل سری F از بسیاری جهات خودرویی قابل توجه بشمار می‌آید چراکه علاوه بر طرح جدید بدنه، در قالب مدل‌های F-250 و F-350 هم تولید شد. پیشرانه ۵ لیتری هشت سیلندر و سیستم تعلیق جناغ دوبل محور جلو بالاخره پس از سه دهه کنار گذاشته شده و نیروی پیشرانه نسخه قدرتمند SVT Lightning به ۳۸۰ اسب‌بخار افزایش یافت.
 

 

طراحی F-150 از سال ۲۰۰۵ عضلانی‌تر و ابعاد این خودرو نیز بزرگتر شد، ضمن این‌که در تریم King Ranch از این پیکاپ، امکانات لوکس در آن زمان به حد اعلای خود رسید.
 

 

نسل دوازدهم با تغییرات محدود طراحی نسبت به مدل قبلی به میدان آمد. مهمترین نکته درباره این نسل سری F را باید تولد نسخه SVT Raptor به عنوان یک آفرودر قدرتمند دانست که به پیشرانه ۸ سیلندر حجیم و سیستم تعلیق تقویت شده مجهز بود.
 

مهمترین بروزرسانی اعمال شده بر F-150 از سال ۲۰۱۵ را باید استفاده از آلومینیوم در ساخت بدنه آن دانست که به کاهش وزن خودرو منجر شد. البته در آن دوران در ساخت رقبای مهم فورد یعنی رم ۱۵۰۰ و شورولت سیلورادو هم از آلومینیوم استفاده شد بنابراین می‌توان دریافت فورد این عمل را برای عقب نماندن از رقبا انجام داد.
 

 

در سال ۲۰۲۱ فورد نمونه‌ دیگری از پیکاپ محبوب خود را روانه بازار کرد.
 

اخیرا نیز فورد از پیکاپ سنگین خود با نام F-150 سوپر دیوتی رونمایی کرده است. در نمای جلو شاهد بازطراحی چراغ ها و همچنین نصب یک جلوپنجره جدید برای این غول آمریکایی هستیم. در نمای کناری، گلگیرها برخلاف قبل، خیلی از بدنه بیرون نزده‌ اند و شکل و شمایل متعارف تری به خود گرفته اند.

فورد برای داخل نسل جدید F-150 سوپر دیوتی، تقریباً همان طرح کلی نسل قبلی را حفظ کرده است. غربیلک فرمان از طرح به روزی برخوردار شده و یک کلاستر دیجیتالی ۱۲ اینچی هم در پشت آن نصب شده است. علاوه بر موارد فوق، کیفیت متریال به کاررفته در کابین هم افزایش پیدا کرده است. صندلی های سوپر دیوتی از نوع Max Recline است و این قابلیت را دارند تا به صورت کامل تخت شوند.
 

 

در حالی که تکامل چند دهه‌ای فورد را دیدیم حال به سراغ خودروی قدیمی پراید می‌رویم.

پراید خودرویی است که توسط شرکت کیا موتورز در کره جنوبی تولید شد. تولید این خودرو در ایران از سال ۱۳۷۲ توسط شرکت سایپا در دو مدل سدان و هاچ‌بک تحت عنوان «صبا» و «نسیم» آغاز شد. خاستگاه نخستین خودرو پراید، مدل فورد فستیوای ساخت کشور آمریکا است.

مدل‌های اولیه پراید از خودروهای مزدا ۱۲۱ و فورد فستیوا گرفته شد و سپس توسط شرکت کیا موتورز با تغییراتی در کره جنوبی ساخته شد ولی به دلیل نبود ایمنی لازم نتوانست مجوز صادرات به آمریکا و اروپا را بگیرد. پراید در ایران به دلیل پایین بودن هزینه ساخت و قطعات جانبی، سال‌ها پرفروش‌ترین خودروی ایران بود اما با مقایسه فناوری خودروهای جدید با قیمت کمتر در کشورهای خارجی برای مثال مدل‌های هیوندای اکسنت، شورلت آویو، فورد فیستا، تویوتا یاریس، هوندا فیت، کیا فورت و نیسان سنترا باعث انتقادات فراوانی به این خودرو در سال‌های گذشته شده‌است. پس از سال‌ها جدال بر سر این خودرو، تولید پراید در تیرماه ۱۳۹۹ متوقف شد.

دو نسخه ابتدایی پراید که در ابتدای ورود به ایران تا سال ۱۳۸۲ با برند کیا تولید شدند و از سال ۱۳۸۴ مُهر سایپا بر پیشانی شان حک شد. تولید این دو مدل در سال ۱۳۸۹ به اتمام رسید و پیکره و پلتفرم دیگر مدل‌ها به گونه‌ای همین صبا و نسیم‌اند. در حد فاصل سال‌های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۲ سایپا تعدادی پراید صبا تولید کرد که مجهز به گیربکس ۳ سرعتهٔ اتوماتیک بودند.
  

در سال ۱۳۷۹ سایپا تصمیم گرفت نسخهٔ استیشنی از پراید را تولید کند. پراید استیشن که سفری نام‌گرفته بود، نخستین تغییر ایجادشده بر روی پراید محسوب می‌شد. پراید سفری در بخش جلو کاملاً مشابه پراید معمولی بود و تنها در بخش عقب از چراغ‌های جدیدی بهره می‌برد؛ اما علیرغم تبلیغات رسانه‌ای گسترده برای این خودرو و همین‌طور برخورداری از صندوق بار جادار، به دلیل کم طرفدار بودن خودروهای استیشن در ایران، پراید سفری با استقبال سردی مواجه شده و تولید آن چند سال بعد و پس ساخت شمار اندکی متوقف شد.

 

سایپا ۱۱۱ در اصل مدل هاچ‌بک سایپا ۱۳۲ است که از سال ۱۳۸۹ روانهٔ بازار شد. سایپا با راه‌اندازی تشکیلات جدید تولید خودرو در کاشان مدل هاچ‌بک پراید را با تغییرات اندکی در چراغ‌های جلو و عقب و تغییر فرم شیشه عقب روانهٔ بازار کرد. در ابتدای تولید برای این خودرو نام مروارید انتخاب شد که سپس به سایپا ۱۱۱ تغییر نام داد. این خودرو همانند دیگر انواع پراید به موتوری با حجم ۱۳۲۳ سی‌سی و توان ۶۲ اسب‌بخار مجهز است. تولید این مدل در اوایل سال ۹۹ متوقف شد.
 

 

پراید ۱۳۱ نسل بعدی پراید است، در واقع همان پراید صبا است که طی پروژه X100 در سال ۱۳۸۹ پس از تغییر طراحی داشبورد و گرافیک جدید داخل چراغ‌های جلو و عقب و سپر جلو به این عدد سه رقمی تغییر نام داد. از امکانات برتر ۱۳۱ نسبت به پراید صبا می‌توان به ۲ کیسه هوا، ترمز ضد قفل، فرمان هیدرولیک، تنظیم ارتفاع چراغ جلو و کریستالی شدن چراغ‌ها اشاره کرد. ارزان‌سازی‌هایی که بر روی این خودرو انجام شد (حذف سیستم صوتی، حذف لچکی روی ستون‌های عقب) کمی عجیب به نظر می‌رسید و موج اعتراض مشتریان و رسانه‌ها را در پی داشت.
 

 

پراید ۱۳۲ فیس‌لیفتی از پراید صبا است که در سال ۱۳۸۶ عرضه شد. این خودرو در حقیقت نسخه سدان پراید ۱۱۱ است. ۱۳۲ از لحاظ فنی مانند دیگر نسخه‌های پراید از همان موتور و گیربکس بهره می‌برد. سپر و زه‌های همرنگ بدنه، چراغ‌های هالوژنی جلو با قابلیت تنظیم ارتفاع، کیسه هوا برای سرنشینان جلو، سیستم صوتی سی دی خور با قابلیت پشتیبانی از USB، فرمان هیدرولیک، قفل مرکزی، ایموبلایزر (سیستم ضد سرقت) و ترمز ABS از امکانات رفاهی و ایمنی این خودرو (در نمونه کامل) می‌باشند.
 

 

پراید ۱۴۱ در واقع مدل لیفت‌بک سایپا ۱۳۱ یا در واقع همان سایپا صبا است که در طراحی آن فرم لیفت‌بک نسل دوم فورد فستیوا مدنظر طراحان بوده‌است. با وجود طرح متفاوت نسبت به مدل‌های سدان، به‌دلیل استقبال پایین بازار این خودرو همواره نسبت به سایر پرایدها با قیمت پایین‌تر عرضه می‌شد تا بتواند نظر مشتریان را به سوی خود جلب کند. تولید این مدل در سال ۱۳۹۳ متوقف شده‌است.

 

سایپا ۱۵۱ (سایپا کارا) مدل وانت پراید است که ۹۰۰ کیلوگرم وزن دارد. در این مدل به دلیل کاربری متفاوت نسبت به دیگر مدل‌ها تغییراتی در فنربندی عقب و دیسک‌های ترمز صورت گرفته‌است. در بهمن ۱۳۹۸، تولید یک مدل جدید از این خودرو با نام سایپا ۱۵۱ پلاس آغاز شد که تفاوت‌های آن نسبت به سایپا ۱۵۱ معمولی در نمایشگر، کف‌پوش چرمی، آینه‌بغل‌های برقی و راهنما خلاصه می‌شود.

منبع: خبرآنلاین