نگاهی به ۳ خودروی چینی پرفروش بازار ایران

با تنوع در بازار سدان‌های چینی، انتخاب بین گزینه‌های موجود سخت‌تر از پیش شده است. از این‌رو در این مقایسه ۳ مورد از پر مخاطب‌ترین و پرفروش‌ترین سدان‌های چینی را در مقابل یک‌دیگر قرار دادیم و به نقاط قوت و ضعف آنها پرداختیم. هر ۳ این خودروها ساخته شناخته شده‌ترین برندهای چینی هستند و از لحاظ کیفیت و شرایط بازار در وضعیت مناسبی قرار دارند.

برلیانس H330 اتوماتیک

این روزها هیزم آتش رقابت بین چینی‌های سگمنت C زیاد شده و ورود عضوی تازه به نام برلیانس H300، انتخاب بین سدان‌های متوسط چینی را واقعاً سخت‌تر از پیش کرده است. برلیانس یکی از برندهای معتبر خودروساز چینی محسوب می‌شود و چیزی که باعث تمایز آن با اکثر برندهای چینی شده، شریک آلمانی‌اش یعنی بی ام و است که قسمتی از تجربیات‌اش را در ساخت این محصول به خودروساز چینی منتقل کرده است.

برلیانس روی پلت‌فرم تغییر یافته بی ام و سری ۱ مونتاژ می‌شود و با نگاهی دقیق به طراحی بدنه‌اش، به خوبی می‌توان به رابطه این خودروساز با شریک باواریایی پی برد. طراحی بدنه بیشتر از آن چیزی است که از یک خودرو چینی انتظار دارید. خطوط روی بدنه به خوبی با یکدیگر هماهنگ هستند و برجستگی روی گلگیرها موجب شده تا ابهت بدنه بیشتر به چشم بیاید. مواردی مانند مه شکن‌های جلو و سانروف، ظاهر مدل خودکار فول‌آپشن را از مدل پایه مجزا می‌کند. همینطور استفاده از رینگ‌های ۱۵ اینچی اسپرت هم به زیبایی هر چه بیشتر ترکیب ظاهری برلیانس کمک زیادی کرده است.

علی‌رغم ابعاد جمع و جور بدنه نسبت به رقبا، که موجب شده هدایت و پارک کردن برلیانس در شهرهای شلوغ آسان شود، فضای کابین جادار و راحت است و از این لحاظ می‌توان برلیانس سدان را بین تندر ۹۰ و ۲۰۶ اس‌دی در نظر گرفت.

اولین چیزی که هنگام ورود به برلیانس جلب توجه می‌کند، رنگ‌بندی گرم کابین و جذابیت ترکیب ۲ رنگ کنسول جلو و پنل درهاست که حال‌وهوای خودروهای گران‌قیمت‌تر را تداعی می‌کند. ولی صندلی‌ها برخلاف جک و جیلی فاقد روکش چرمی هستند و کیفیت پوشش آنها برای خودرویی با قیمت بالای ۵۰ میلیون تومان معمولی به نظر می‌رسد.

البته ایرادی به راحتی صندلی‌ها وارد نیست. علاوه بر این‌که صندلی‌ها به خوبی سرنشینان را در بر می‌گیرند و از حرکت اضافی بدن‌شان جلوگیری می‌کنند، جنس نرم و راحت آنها موجب شده تا در مسافرت‌های طولانی راحتی سرنشینان را مهیا کنند. صندلی راننده در ۸ جهت تنظیم می‌شود و موقعیت قرارگیری راننده در برلیانس نسبت به ۲ خودرو دیگر اسپرت‌تر است. کیفیت کلی مونتاژ و متریال کابین قابل قبول است. ولی به خاطر رنگ‌بندی روشن کابین، درزها و فاصله بین برخی از قطعات، بیشتر از جک یا جیلی خودشان را نشان می‌دهند. چیدمان کابین هم مناسب است و نمره قبولی را در بحث ارگونومی دریافت می‌کند.

سیستم تهویه به طور خودکار قابل تنظیم است و بعد از چند دقیقه فعالیت، قدرت واقعی خود را به نمایش می‌گذارد و از این لحاظ یکی از بهترین‌ها در این مقایسه به‌شمار می‌رود. موتور استفاده شده در برلیانس، حجم و قدرت کمتری نسبت به ۲ رقیب دیگر دارد. یک موتور ۱.۵ لیتری ۴ سیلندر که قادر است ۱۰۳ اسب‌بخار نیرو در دور ۵۸۰۰ تولید کند. شاید با توجه به قدرت نه‌چندان بالای موتور نتوانید خودروهای هم‌کلاس را در جاده‌ها جا بگذارید. ولی مصرف پایین و کم سروصدا بودن موتور، در مسیرهای شهری سرنشینان را به خود علاقه‌مند می‌کند.

برلیانس با ۲ جعبه دنده اتوماتیک و دستی در یران ارائه شده است. نمونه اتوماتیک از یک جعبه دنده ۶ سرعته (۵ دنده جلو یک دنده عقب) بهره می‌برد و مصرف سوختش نزدیک به ۶.۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است. البته در حالت اتوماتیک با تعویض دنده‌ها در دورهای پایین، دور خودرو در سربالایی‌ها افت می‌کند و رمق پیمودن شیب‌های نه‌چندان تند را هم ندارد. ولی در حالت دستی دور موتور بالاتر نگه داشته می‌شود و نکته مثبت دیگر این‌که بیشینه گشتاور ۱۳۸ نیوتن‌متری در دور نه‌چندان بالای ۳۸۰۰ به محور جلو منتقل می‌شود.

یکی از نقاط قوت برلیانس نسبت به رقبای خود، فرمان‌پذیری خوب و هندلینگ مناسب است. البته از خودرویی که نام بی ام و در شناسنامه‌اش به چشم می‌خورد، جز این هم انتظار نمی‌رود. تعلیق در جلو از نوع مک فرسون و در عقب از نوع میل پیچشی است و حتی در مسیرهای ناهموار هم تنش‌های وارد شده به چرخ‌ها را به کابین منتقل نمی‌کند.

صندوق بار ۴۶۰ لیتری برلیانس به خوبی نیازهای مسافرتی سرنشینان را جواب می‌دهد و باک ۵۵ لیتری‌اش موجب شده تا پای مالکش کمتر به پمپ‌بنزین باز شود. هم‌ینطور برلیانس توانسته امتیاز ۵ ستاره از موسسه CNCAP دریافت کند و وجود ۲ عدد ایربگ در کابین و استفاده از گاردهای محافظتی در استخوان‌بندی درهای جانبی، به خوبی ایمنی سرنشینان را تأمین می‌کند.

جیلی امگرند EC7

کمپانی جیلی از سال ۱۹۸۶ فعالیت خود را شروع کرد و از سال ۲۰۰۲ وارد گود خودروسازی شد. این کمپانی در حال حاضر به عنوان یکی از ۴ خودروساز برتر چین شناخته می‌شود. همینطور در سال ۲۰۰۸ کمپانی جیلی قسمت عمده‌ای از سهام ولوو را خریداری کرد و با مالکیت این برند سوئدی، خود را در بازارهای جهانی هم مطرح کرد. امگرند از زیر مجموعه‌های کمپانی جیلی به‌شمار می‌رود که از سال ۲۰۰۹ به جیلی اضافه شده و خودروهای لوکس این کمپانی را شامل می‌شود.

امگرند EC7 بزرگ‌ترین سدان جیلی است. کمتر از ۲ سال از حضور EC7 در کشور می‌گذرد و با طراحی زیبا و لیست امکانات مناسب، در این مدت توانسته نظر متقاضیان زیادی را به طرف خود جلب کند. طراحی EC7 از تویوتا کرولا الهام گرفته شده و شباهت‌هایی هم به هیوندای آوانته دارد. جلو پنجره مشکی‌رنگ هماهنگی جالبی با کاسه تیره چراغ‌های جلو دارد و خطوط روی بدنه از هماهنگی خوبی با یکدیگر بهره می‌برند. ایرادی به نمای جانبی وارد نیست و پوشش کرومی دستگیره درها حس شیک بودن را القا می‌کند.

قسمت عقب نقطه اوج طراحی EC7 به‌شمار می‌رود و شباهت‌هایی با بنز کلاس S نسل قبل دارد. چراغ‌های متشکل از لامپ‌های LED و نوار کرومی بالای جای پلاک و برجستگی روی در صندوق عقب، همگی گواه این مدعا هستند. در طراحی EC7 روی ذات لوکس خودرو تصریح بیشتری شده و چاشنی اسپرت طراحی J5 را ندارد و حتی می‌توان گفت در بعضی نقاط نسبت به J5 ساده‌تر و بدوی‌تر هم هست.

با ورود به کابین با فضایی نسبتاً لوکس با کیفیت قابل قبول مواجه خواهید شد. اندازه فرمان نسبتاً بزرگ است و صندلی‌ها با چرم مصنوعی پوشانده شده‌اند. از نقاط قوت کابین EC7 نسبت به J5، می‌توان به تنظیم الکتریکی صندلی جلو و صفحه نمایشگر روی کنسول مرکزی جلو اشاره کرد. البته تنظیمات این صفحه نمایشگر و سیستم صوتی به سختی انجام می‌شود و گاهی اوقات، زبان این سیستم به طور خود به خود از انگلیسی به چینی تغییر پیدا می‌کند!

از نظر زیبایی بصری، قطعات دکوراتیو کابین یک رده پایین‌تر از J5 قرار می‌گیرند و کیفیت دکمه‌های تنظیم سیستم صوتی روی فرمان و دکمه‌های شیشه بالابر روی درها چنگی به دل نمی‌زند. جالب است که به جز دکمه‌های روی در راننده، دکمه‌های شیشه بالابر روی اکثر درها فاقد چراغ روشن شونده در شب هستند! صندلی‌های EC7 سفت است و نسبت به J5 از راحتی کمتری مواجه است.

فضای پا برای صندلی‌های جلو مناسب است، ولی فضای سر و پا در ردیف عقب، با توجه به ابعاد خودرو، محدود به نظر می‌رسد و افراد قدبلند را دچار مشکل می‌کند. یکی دیگر از برتری‌های EC7 نسبت به J5 در شمار ایربگ‌های نصب شده در کابین است. که علاوه بر ۲ ایربگ جلو، از ایربگ‌های جانبی و پرده‌ای هم بهره می‌برد. فراموش نکنید با یکی از ایمن‌ترین خودروهای چینی طرف هستید. EC7 نخستین خودروی چینی است که موفق به دریافت ۴ ستاره ایمنی از موسسه EURONCAP شده و همین علت راه ورود به بازارهای جهانی را برای EC7 گشوده است. یکی از نکات جالب ایمنی در EC7، باک ضد انفجار آن است که با چند لایه پلیمری پوشانده شده. در کل کیفیت مونتاژ و متریال کابین EC7 قابل قبول است، ولی از لحاظ طراحی کابین در مقابل J5 کم می‌آورد. این در حالی است که در بحث لیست امکانات، EC7 نسبت به J5 از برتری نسبی برخوردار است.

جیلی EC7 یک موتور ۴ سیلندر با ۱۶ سوپاپ به حجم ۱.۸ لیتری را در دل خود جای داده که بر اساس یکی از موتورهای تویوتا طراحی شده است. این موتور به سامانه زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها مجهز شده و قادر است ۱۳۷ اسب‌بخار قدرت و ۱۷۲ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند. پیشرانه EC7 با مکث کوتاهی بعد از استارت روشن می‌شود. صدای موتور در طول حرکت زیاد است و عایق‌بندی نامناسب کابین موجب شده تا صدای موتور و چرخ‌ها به داخل کابین نفوذ کند.

با وجود موقعیت برابر موتور با J5، EC7 نسبت به J5 زمان بیشتری را برای رسیدن به شتاب ۱۰۰ کیلومتر طلب می‌کند. تعلیق در جلو از نوع مک فرسون و در عقب از نوع TRAILING ARM است. سیستم تعلیق عقب و تایرهای GITI با پهنای ۲۱۵ میلی‌متر، نقش ویژه‌ای در کوبش‌های داخل کابین دارند، ولی همین لاستیک‌های پهن، باعث افزایش هندلینگ و چسبندگی EC7 شده‌اند.

فرمان عملکرد مناسبی دارد، ولی انتقال تکان‌های مسیر به فرمان از دقت آن می‌کاهد. همینطور با وجود دیسک‌های خنک‌شونده در هر ۴ چرخ و سیستم ABS و EBD، ترمزهای EC7 چندان قوی نیستند و در ترمزگیری‌های شدید، علاوه بر دایو دماغه خودرو، صداهایی هم از چرخ‌ها شنیده می‌شود. گیربکس ۵ سرعته دستی EC7 عملکرد نرمی دارد ولی هنگام معکوس دادن شاهد افت محسوس پیشرانه هستیم. گیربکس اتوماتیک CVT هم از عملکرد نسبتاً مناسبی برخوردار است. در کل از نظر قابلیت‌های فنی و سواری، EC7 تا حدودی از هموطنش J5 کم می‌آورد و بیشتر یک خودرو خانوادگی و مناسب افراد میان‌سال است تا یک سدان چابک و جوان‌پسند.

جک J5 اتوماتیک

این طرف گود، جک J5 اتوماتیک قرار دارد. J5 نخستین خودرو اتوماتیک کرمان‌موتور به‌شمار می‌رود. البته قبل از این، کرمان‌موتور نمونه دنده دستی J5 را با موتور ای ۱.۵ لیتری عرضه می‌کرد، ولی J5 اتوماتیک مجهز به موتور ۱.۸ لیتری و جعبه دنده اتوماتیک داستان متفاوتی دارد. محصولات جک بهترین طراحی را بین خودروهای چینی دارند و J5 هم از این قاعده مستثنی نیست. حتی روزنامه واشنگتن پست در مقاله‌ای، تلاش جک برای زدودن ذهنیت بد خودروهای چینی را مورد توجه قرار داده است.

طراحی J5 هنر شرکت پینین‌فارینا، طراح محصولات فراری و مازراتی است و اگر سری به سایت این شرکت ایتالیایی بزنید، از بین اکثر خودروهای چینی، فقط نام جک در بخش افتخارات آن ثبت شده است. طراحی J5 بسیار زیبا و هماهنگ است و می‌توان گفت یکی از زیباترین چینی‌های بازار محسوب می‌شود. به صورتی که اگر نشان ستاره مانند جک از روی J5 برداشته شود، به سختی می‌توان به چینی بودن آن پی برد. همینطور اگر بخواهید مدل خودکار را از روی ظاهر تشخیص دهید، باید نگاهی به سانروف و طرح گوناگون رینگ‌ها با مدل منوال بیاندازید.

با ورود به کابین جک درمی‌یابیم با فضایی بسیار جذاب و با کیفیت مواجه هستیم. با قرار گرفتن روی صندلی‌ها، لحظه‌ای تردید خواهید کرد که سوار یک سدان ۶۰ میلیونی شده‌اید! رنگ‌بندی کابین و کیفیت کلی متریال کابین تا اندازه‌ای از EC7 بهتر است و نمی‌توان منکر جذابیت کابین جک شد. پنل درها و صندلی‌ها با چرم مشکی رنگ پوشانده شده‌اند و چرم دوخته شده دور فرمان کیفیت قابل قبولی دارد. جذابیت صفحه کیلومترشمار و قطعات دکوراتیو براق روی کنسول و درها از EC7 بیشتر است و نورپردازی آبی‌رنگ نشان‌گرها فضای آرامش‌بخشی را به‌وجود می‌آورد.

فاصله میان محورها از لیفان ۶۲۰ بیشتر است و برخلاف EC7، سرنشینان ردیف عقب از فضای مناسبی برخوردار هستند. همینطور برای سرنشینان ردیف عقب، دریچه‌های مجزای سیستم تهویه تعبیه شده است. صندلی‌ها هم سفتی صندلی‌های EC7 را ندارند و به‌خوبی سرنشینان را در بر می‌گیرند. در عوض، خبری از تنظیمات الکتریکی صندلی جلو نیست و صندلی راننده به طور دستی در ۸ جهت تنظیم می‌شود. همینطور صفحه نمایشگر هم به طور فابریک روی جک عرضه نمی‌شود و کامپیوتر سفری اطلاعاتی مانند مصرف سوخت و فاصله قابل پیمایش را ارائه نمی‌دهد.

J5 توانسته ۵ ستاره ایمنی از موسسه CNCAP کسب کند و در زمینه ایمنی به اندازه EC7 ستاره ندارد! البته این بدین معنا نیست که J5 خودرو ناامنی محسوب می‌شود. این خودرو از ۲ کیسه هوا بهره می‌برد و در تست‌های تصادف روبه‌رو و جانبی، به خوبی ضربات را جذب می‌کند و جلوگیر آسیب دیدن سرنشینان می‌شود. در کل کیفیت متریال و مونتاژ J5 دلچسب‌تر از EC7 به نظر می‌رسد و اگر از چند آپشنی که جیلی نسبت به جک اضافه‌تر دارد صرف نظر کنیم، باید در این قسمت، J5 را برنده بدانیم. نیروی محرکه J5 به دست یک موتور ۱.۸ لیتری ۱۶ سوپاپ تأمین می‌شود که با چند اسب‌بخار بیشتر نسبت به EC7، قادر است ۱۴۱ اسب‌بخار و ۱۶۵ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند.

موتور و جعبه دنده J5 متعلق به میتسوبیشی ژاپن است و تحت لیسانس این کمپانی در چین مونتاژ می‌شود. عایق‌بندی کابین نسبت به EC7 بهتر است و خبری از صداهای اضافه و صدای موتور داخل کابین نیست. J5 شتاب اولیه مناسبی دارد و کشش پیشرانه آن در سبقت‌ها و مانورهای ناگهانی راننده را روسفید می‌کند.

یکی از مهم‌ترین نقاط قوت J5 در بحث فنی، جعبه دنده ۴ سرعته اتوماتیک میتسوبیشی این خودرو است. با فشردن شستی روی اهرم دنده می‌توان دنده‌ها را به طور دستی هم عوض کرد. در حالت دستی می‌توان با خیال راحت معکوس داد، چون حالت هوشمند جعبه دنده معکوس را پس نمی‌گیرد. همینطور کات‌آف روی ۵۰۰۰ دور قرار دارد و هنگام گاز دادن می‌توان از توان پیشرانه استفاده بهینه برد. واکنش دنده هم نسبت به میزان فشردن پدال گاز مناسب است. همینطور هنگام ترمزگیری، دماغه J5 مانند EC7 دایو نمی‌کند و خبری از سروصداهای اضافه و بازی کردن کاور سانروف نیست!

از نظر فنی باید J5 اتوماتیک را بالاتر از EC7 قلمداد کرد. خودرویی که روح میتسوبیشی در آن دمیده شده و جزییات فنی جذاب‌تری دارد. در این مقایسه جک J5 اتوماتیک یک سروگردن سرتر از جیلی امگرند EC7 اتوماتیک قرار می‌گیرد. همینطور با افزایش تقاضا برای خرید J5، فاکتور بازار خرید و فروش دست‌دوم نامناسب خودروهای چینی هم برای این خودرو کم رنگ شده است.