سیر صعودی استفاده از اتوبوس های برقی در چین باورنکردنی ست!

چین پیشرفت های بسیاری در زمینهٔ استفاده از اتوبوس های برقی در ناوگان حمل و نقل عمومی خود داشته است و ۹۹ درصد این اتوبوس ها در این کشور هستند.

چینی ها هر پنج هفته حدود ۹۵۰۰ اتوبوس برقی را به ناوگان حمل و مقل عمومی خود اضافه می کنند. این تعداد اتوبوس برابر با کل اتوبوس های ناوگان حمل و نقل شهر لندن است. این آمارها بوسیله حوزه مالی انرژی های جدید در مجلهٔ بلومبرگ منتشر شده است.

کل اتوبوس های موجود در جهان حدود ۳ میلیون دستگاه هستند و اکثر آنها با سوخت دیزلی یا CNG حرکت می کنند. در این بین تعداد اتوبوس های الکتریکی در دنیا به ۳ میلیون دستگاه رسیده که ۹۹ درصد از آنها در کشور چین هستند.

چین بیشترین جمعیت شهرنشین را در دنیا دارد و آلودگی هوا یکی از مشکلات عمده شهرهای آن است. به علاوه، این مشکل یکی از اصلی ترین دغدغه های سیاسی این کشور نیز محسوب می شود. در نتیجه مقامات دولتی برای موفقیت روز افزون باید رفع این مشکل را در اولویت های خود جای دهند. از دید کلی تر نیز چین هدفی دارد تا وابستگی خود به نفت را هرچه بیشتر کاهش دهد.

در نتیجهٔ تمامی برنامه ها برای بهبود کیفیت آب وهوا، نیاز به اتوبوس های الکتریکی بیش از قبل احساس می شود. در این بین دولت نیز به فعالان این حوزه در خرید و به کارگیری سیستم های حمل و نقل حامی محیط زیست، یارانه پرداخت می کند. تا پایان سال ۲۰۱۶، یارانه های دولتی به گونه ای پرداخت شدند تا قیمت این نوع از اتوبوس‌ها را به کمتر از قیمت اتوبوس‌های دیزلی برسانند.

زیرساخت الکتریکی

قسمت عمده ای از شهرهای کشور چین به تازگی ساخته شده اند و در نتیجه، پیاده سازی زیرساخت های الکتریکی برای پیاده سازی ناوگان الکتریکی در این شهرها از همان آغاز راحت است. در شهرهای بزرگ و پیشرفته سیاست مداران باید پیش نیازهای لازم برای جذب فناوری های جدید را به کار بگیرند. برخی شهرهای بزرگ مانند شانگهای و شنژن به طور کلی خرید اتوبوس‌های سنتی را متوقف کرده و تنها اتوبوس های الکتریکی مدرن خریداری می کنند.

علاوه بر استفادهٔ داخلی، چین به فکر صادرات اتوبوس های الکتریکی نیز هست. این کشور امروز نیز بیش از هر کشور دیگری در جهان اتوبوس های الکتریکی تولید می کند. آن ها با توجه به سیاست های موجود در کشورهای دیگر جهان و تلاش برای کاهش آلودگی خودروها و بهبود کیفیت هوا، به دنبال بازارهای جدید در این زمینه هستند.

در مقام مقایسه، اروپا و آمریکا هنوز راه طولانی در رسیدن به چین در این رقابت پیش رو دارند. تنها ۱.۶ درصد از اتوبوس های تمام شهرهای اروپا برقی هستند. در آمریکا این آمار به ۰.۵ درصد می رسد. البته اقتصاد جهانی و سیاست گذاری در این بخش در حال دگرگونی است. آمارها حاکی از آن است حمل و نقل ۲۳ درصد دی اکسید کربن موجود در هوای مرتبط با انرژی را به خود اختصاص داده است. خودروهای الکتریکی که هیچ گونه آلودگی به همراه ندارند، به عنوان بهترین راه کار در این زمینه معرفی شده اند. علاوه بر آن، کاهش قیمت باتری این خودروها، جذابیت اقتصادی این وسایل نقلیه را نیز افزایش داده است.

در اکتبر سال ۲۰۱۷، ۱۳ شهرهایی از جمله پاریس، ونکور، میکزیکوسیتی و کیپ تاون، تفاهم نامه ای با نام C40 منعقد کردند که بر اساس آن، از سال ۲۰۲۵ فقط اتوبوس های الکتریکی خریداری می کنند. البته دغدغه اصلی استفاده از این سیستم، قیمت بالای تامین اتوبوس های الکتریکی نسبت به اتوبوس های سنتی است. در نتیجه هزینه های اضافی را به بودجهٔ شهر تحمیل می کنند.

البته تحقیقات بلومبرگ نشان می دهد که اتوبوس های الکتریکی (e-bus) هزینه های عملیاتی کمتری داشته و درنهایت طبق قیمت نگهداری ارزان تر از اتوبوس های دیگر خواهند بود. در حال حاضر باتری یک چهارم قیمت اتوبوس را به خود اختصاص می دهد اما این مطالعات نشان می دهد قیمت باتری ها در چند سال آتی کاهش ۸ درصدی خواهد داشت.

آلودگی اتوبوس های الکتریکی

تردیدی نیست که این نوع از اتوبوس ها، هوای شهرها را پاک نگه داشته و تنفس آنها را راحت می کند. اما گسترش صنعت خودروهای الکتریکی، دغدغه های خاص خود را دارد. معدن کاوری کبالت، مادهٔ موردنیاز برای ساخت باتری خودروهای الکتریکی، فرآیندی خطرناک بوده و با تولید آلاینده همراه است. به علاوه، آمارهای زیادی از کار کردن کودکان در این معادن منتشر شده که نگران کننده است. نکتهٔ دیگر نیروی مورد نیاز برای شارژ این خودروها است. برای تامین این نیروها نیز فرآیند های انرژی پاک باید تنظیم شود تا آلودگی در حوزه تامین انرژی کاهش یابد.