ماجرای پیچیده صندوق عقب ۲۰۶!
هزینه ۳۵۰۰ میلیارد تومانی تنها برای صندوق عقب ۲۰۶ حسابی حاشیه‌ساز شده است. بهرام پارسایی، رئیس کمیسیون اصل نود مجلس این موضوع را به توییتر کشاند و اکنون می‌گوید که مشکلات در صنعت خودروسازی ایران آن‌قدر پیچیده شده است که به نظر می‌رسد مشکل لاینحل است.
احمد نعمت بخش، مدیرکل صنایع و نیرومحرکه وزارت صنعت در دهه ۰۷ می‌گوید: «اگر کمیسیون اصل نود این ادعاها را درست می‌داند، به عنوان نهاد ناظر بر تخلفات، به قوه قضائیه شکایت کند.»
در این بین کارشناسان صنعت خودرو حرف‌های دیگری از واقعیت خودروسازی در سال‌های دهه ۷۰ دارند.
۳۵۰۰ میلیارد تومان فقط برای یک صندوق عقب
بهرام پارسایی، رئیس کمیسیون اصل نود مجلس دو روز پیش در توییتر خود گفته بود که در دهه ۷۰ که بزرگترین اختلاس تاریخ کشور ۱۲۳ میلیارد بود، برای طراحی سمند ۱۲۰میلیارد تومان با ارز ۴۰۰ تومانی پرداخت شد. رقمی که ارزش آن چیزی معادل ۳۵۰۰میلیارد تومان امروز است.
او اکنون از تخلفات دیگری در این صنعت پرده برمیدارد و می‌گوید که معلوم نیست ۲۵هزار‌میلیارد تومان درآمد حاصل از پیش‌فروش‌ها کجا دارد هزینه می‌شود که نه قطعه‌ساز پول خود را گرفته و نه مصرف‌کننده خودرویش را.
او می‌گوید: «هنوز بخش زیادی از خودروهایی که سررسید تحویل آنها سال ۹۷ بود، به دست مشتریان نرسیده و بدهی خودروسازها به قطعه‌سازها به ۲۲هزار‌میلیارد تومان رسیده است.»
نظارت بر خودروسازها ضعیف است
بهرام پارسایی، رئیس کمیسیون اصل نود می‌گوید: «دادن امتیازهای گوناگون و استخدام‌های سفارشی و انتصاب مدیران براساس رابطه باعث شده که نظارت بر این صنعت همواره کمرنگ و ضعیف باشد. از طرفی این صنعت هر گاه منافع خود را در معرض خطر می‌بیند، با تهدید به تعدیل نیروی انسانی فعال در خودروسازی خواسته‌های خود را پیش می‌برد.»
سخنگوی کمیسیون اصل نود همچنین با اشاره به این‌که قراردادهای فروشی که با مصرف‌کننده بسته می‌شود، کاملاً یکطرفه و به نفع خودروساز است، افزود: «در نشستی که با معاونت حقوقی ریاست‌جمهوری و تعزیرات گذاشتیم، قرار شده که این قرارداد اصلاح شود ولی هنوز پاسخ دقیقی از طرف معاونت حقوقی دریافت نکرده‌ایم.»
مدیر دهه ۷۰ وزارت صنعت:
منطقی خرج کردیم
برخلاف سخنگوی کمیسیون اصل نود که عقیده دارد ایران خودرو تنها یک صندوق به پژو ۲۰۶ اضافه کرده و طراحی آن نباید ۲۵۰میلیون دلار برای صنعت خودروسازی ایران آب بخورد، دبیر انجمن خودروسازی ایران می‌گوید که پژو ۲۰۶ هاچ بک پلتفرم جدیدی است که در صنعت خودروسازی ایران طراحی و تولید شد. احمد نعمت‌بخش که در سال‌های ۷۱ تا ۸۴ بر صندلی مدیر کلی صنایع و نیرومحرکه وزارت صنعت تکیه زده بود، می‌گوید که طراحی یک پلتفرم جدید در دنیا ۱,۲میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد. البته تنها فعالان صنعت خودرو نیستند که سرمایه لازم برای طراحی یک پلتفرم جدید را بالا می‌دانند.
فربد زاوه، کارشناس صنعت خودرو، هم در این‌باره می‌گوید که یک قالب جدید در صنعت خودروسازی در همه جای دنیا نزدیک به ۸۰میلیون دلار آب می‌خورد و رقم‌هایی که از سوی این نماینده برای طراحی یک پلتفرم جدید اعلام شده رقم‌هایی خارج از عرف و غیرمنطقی نیست.
او می‌گوید: «در هیچ جای دنیا ایجاد زیرساخت‌های قطعه‌سازی پای خودروساز نیست ولی بیشتر کارخانه‌های قطعه‌سازی در ایران توسط خودروسازها ساخته شده که همین موضوع هزینه‌های آنها را چندین برابر می‌کند.»
اگر راست می‌گویند چرا از ما شکایت نمی‌کنند؟
به گفته مدیرکل خودروی وزارت صنعت در دولت‌های ششم و هفتم و هشتم، اگر واقعاً این ادعا درست است، بهتر است از قوه قضائیه بخواهیم که هر چه زودتر با مفسدان صنعت خودروسازی برخورد کند. او با ذکر این‌که طی ۲۰ سال اخیر سه‌بار از صنعت خودروسازی تحقیق و تفحص شده و هر سال صورت‌های مالی خودروسازها در بورس و سازمان حسابرسی بررسی و به طور شفاف اعلام می‌شود.
کارشناسان چه می‌گویند؟
«زمان استاندارد طراحی یک خودرو در جهان دو تا سه سال است ولی طراحی سمند ۷ سال زمان برد.» این گفته‌ها ولی در حالی از سوی سخنگوی کمیسیون اصل نود مطرح شده که فربد زاوه، کارشناس صنعت خودرو، آماده‌نبودن زیرساخت‌ها را علت اصلی طولانی‌شدن پروسه طراحی و تولید این خودرو می‌دانند. او که از سال‌های ۷۵ تا ۸۵ به عنوان سال‌های طلایی صنعت خودروسازی یاد می‌کند، گفت: «فاصله خودروسازان با جهان در سال‌های دهه هفتاد بسیار کمتر از دوران معاصر بود.
این در حالی است که عمق ساخت داخل در صنعت قطعه‌سازی و خودروسازی ایران در سال ۷۵ کمتر از ۲۵درصد بود که پس از چند سال این درصد به بالای ۷۵درصد رسید.» امیرحسین کاکایی، عضو هیأت علمی گروه مهندسی خودرو دانشگاه علم و صنعت، هم به نوعی گفته‌های زاوه را تأیید کرده و توضیح می‌دهد که طراحی پژو ۲۰۶ صندوقدار از سال ۸۳ کلید خورد و در سال ۸۶ تولید آن شروع شد. در خصوص این خودرو شاید به نظر برسد که اضافه‌کردن یک صندوق هزینه زیادی نمی‌خواهد ولی درواقع وقتی قالب خودرویی بدون صندوق (هاچ‌بک) است، برای اضافه‌شدن همین یک صندوق، تمام سیستم تعلیق، شاسی و فرمان خودرو تغییر می‌کند و یک بازطراحی واقعی است که چیزی از طراحی یک خودروی جدید کم ندارد.
این کارشناس صنعت خودرو یادآوری کرد: «همچنین سمند در سال ۷۴ شروع به طراحی و در سال ۸۱ تولید خود را شروع کرد؛ ولی عرضه آن به بازار با تأخیر همراه بوده است. طراحی سمند تقریباً هفت سال طول کشید؛ نه به دلیل این‌که طراحی آن مدت زیادی نیاز داشت؛ بلکه وقتی در ایران کار آغاز شد، خودروسازان متوجه شدند که در تولید بعضی قطعات دچار کمبود هستند؛ لذا مجبور شدند در آن زمینه سرمایه‌گذاری کنند.» به گفته او، در مقطع سال‌های دهه ۷۰ تا ۸۰، شبکه تأمین و قطعه‌سازی ما ایجاد و رشد پیدا کرد و نتایجی حاصل شد که لازمه آن صرف همان هزینه‌ها بوده است. لازم به ذکر است که پس از آن زمان، خودروی رانا هم روی کار آمد. این خودرو براساس همان پژو ۲۰۶ است که نشان می‌دهد آن طراحی‌ها انجام گرفت و مبنایی برای طراحی‌های بعدی شد.
شهروند
دیدگاه بگذارید
اولین نفر باشید که دیدگاه خود را می نویسد